فهرست مطالب
مقدمه
تمدن نوع ۱
تمدن نوع 2
تمدن نوع 3
تمدن نوع 4
بخشی از متن
مقدمه
میچیو کاکو ( زاده ۲۴ ژانویه ۱۹۴۷ ) فیزیکدان نظری آمریکایی ، آینده‌نگر و مردم شناس علوم ( رابط علمی ) است . او استاد فیزیک نظری در کالج شهر نیویورک و مرکز تحصیلات تکمیلی است است . میکیو کاکو چندین کتاب در مورد فیزیک و موضوعات مرتبط نوشته‌است که در رادیو ، تلویزیون و فیلم ظاهر شده‌است و بلاگ ها و مقالات آنلاین را می‌نویسد . او چهار تن از بهترین کتاب‌های نیویورک‌تایمز را نوشته‌است : فیزیک در غیر ممکن ( ۲۰۰۸ ) ، فیزیک آینده ( ۲۰۱۱ ) ، آینده ذهن ( ۲۰۱۴ ) . میکیو کاکو میزبان چندین برنامه ویژه تلویزیونی برای بی‌بی‌سی ، کانال دیسکاوری ، کانال تاریخ و کانال بوده‌است . در این مطلب نظریات دکتر میکیو کاکو راجع به انواع تمدن توضیح داده خواهد شد .
تمدن نوع ۱
گاهی اوقات دانشمندان برای به تصویر کشیدن فناوری های آینده، تمدن های هزاران تا میلیونها سال پس از ما را براساس مصرف انرژی و قوانین ترمودینامیک تقسیم بندی می کنند. فیزیکدانان برای یافتن نشانه هایی از حیات هوشمند، در جستجوی تمدن هایی با انرژی های خروجی نوع ۲،۱ و ۳ هستند. این طبقه بندی در دهه ۱۹۶۰ به وسیله فیزیکدان روسی، نیکولای کارداشف (Nicolai Kardashev)، با طبقه بندی علائم رادیویی تمدن های ممکن ارائه شد. گذار از تمدن نوع صفر به نوع یک بسیار خطرناک است، زیرا ما هنوز وحشیگری ناشی از دوره جنگل را با خود همراه داریم. از برخی جهات پیشرفت تمدن ما در حقیقت مسابقه با زمان است. از یک طرف حرکت بسوی تمدن نوع یک ممکن است به ما نوید دوره ای بی مانند از شکوفایی و صلح را بدهد. از طرف دیگر، نیروهای آنتروپی ممکن است منجر به نابودی ما شود.
شاید در فضا تمدن های پیشرفته فراوانی وجود داشته باشد اما آنها علاقه کمی به جامعه ابتدایی نوع ما نشان می دهند. شاید آنها به دلیل جنگ و دستیابی به تمدن نوع یک از بین رفته و مرده اند.
به طور کلی تمدن نوع ۱، تمدنی است که از انرژی ستاره ای استفاده می کند. مصرف انرژی این نوع تمدن را می توان به دقت اندازه گیری کرد: بنا به تعریف، آنها قادرند تمام انرژی دریافتی از ستاره خود، یعنی ۱۶^۱۰ وات، را مورد استفاده قرار دهند. با استفاده از این انرژی ستاره ای احتمالا قادرند وضعیت آب و هوا را کنترل کرده، بهبود بخشیده، مسیر حرکت توفان ها را تغییر داده یا شهرهایی را بر روی اقیانوس بنا کنند. بنابراین چنین تمدنی بر سیاره خود تسلط یافته و تمدنی سیاره ای ایجاد خواهند کرد.
وقتی تمدنی به وضعیت نوع ۱ دست یابد، بعید است که سریعا به ستارگان تسلط پیدا کند، احتمالا چنین تمدنی برای قرن ها در سیاره خانه باقی می ماند، تا زمان کافی داشته باشد تا از ملی گرایی، بنیاد گرایی، نژاد پرستی و فرقه گرایی باقی مانده از گذشته خلاصی یابد. امروزه باید در حدود ۲۰۰۰۰ تا ۸۰۰۰۰ دلار پرداخت تا بتوان یک کیلوگرم ماده را در مداری نزدیک زمین قرار داد.
یک راه حل برای این مسئله وجود دارد: تهیه بالابرهای فضایی. پیشرفت های اخیر در نانو، تولید طناب از نانو لوله های بسیار کم وزن و فوق العاده قوی را امکانپذیر ساخته است. در اصل ممکن است طناب های ساخته شده از اتم کربن آنقدر قوی باشند که بتوانند یک ماهواره ای که بیش از سی هزار کیلومتر بالای زمین در حال چرخش است را به زمین وصل کنند، درست مثل جک و لوبیای سحر آمیز، باید بتاوان از این نانو لوله کربن بالا رفت تا با تنها از کسری از هزینه معمول به فضا رسید.
در آینده با کاهش هزینه های سفر فضایی ممکن است روزی شاهد ساخت مجتمع های فضایی بر روی سطح مریخ باشیم(همانند ماموریت مارس وان). در این زمان برخی دانشمندان مکانیزم های مبتکرانه ای را پیشنهاد کرده اند تا مریخ را هر چه بیشتر به زمین شبیه سازند. مثلا از طریق منحرف کردن یک دنباله دار و تبخیر شدن آن در اتمسفر مریخ، می توان به جو مریخ آب اضافه کرد. برخی دیگر طرحی را پیشنهاد کرده اند که در آن گاز متان را به اتمسفر مریخ تزریق می شود تا یک اثر گلخانه ای مصنوعی بر روی سطح سیاره سرخ ایجاد کنند. به این ترتیب دما بالا رفته لایه یخی زیر سطح مریخ آب می شود و برای اولین بار پس از میلیاردها سال دریاچه ها پر آب و بر سطح آن آب جاری می شود. برخی دیگر تدابیر شدیدتر و خطرناکتری را اندیشیده اند، مثل انفجار یک کلاهک هسته ای زیر سطح یخ برای آب کردن آن، که می تواند خطراتی را برای ساکنین آینده مجتمع های فضایی ایجاد کند.
به احتمال زیاد تمدن نوع ۱، ساخت مجتمع های فضایی را در اولویت خود قرار خواهد داد. اما برای ماموریت های دور دست بین سیاره ای، تهیه یک موتور خورشیدی/ یونی احتمالا شکل جدیدی از نیروی محرکه برای سفر بین ستارگان خواهد بود.
و ...
دیدگاه خود را ثبت کنید