مقاله اخلاق در گردشگری

توضیحات محصول

دانلود مقاله اخلاق در گردشگری با فرمت ورد ودر 13 صفحه قابل ویرایش

قسمتی از متن مقاله اخلاق در گردشگری

v مقدمه

گردشگري يكي از مهم‌ترین فعاليت‌هاي اقتصادي در دنيا است، مانند هر فعاليت دیگری دارای آثار مثبت و منفی بسياري است كه برای رسیدن به بیشترین سود، باید با استفاده از راهکارهای اخلاقی آثار منفی را به کمترین و آثار مثبت را به بیشترین مقدار رسانید. در اين ميان توسعه سریع گردشگری در دهه‌های 1970 و 1980، که بدون توجه به اصول پایداری و احترام به محیط انجام گرفته بود منجر شد تا به تدریج، سیاستگذاران گردشگری در سطوح محلی، ملی و بین‌المللی در پی یافتن راهکارهایی برای کاستن از اثرات منفی گردشگری برآیند و همين کار موجب شد تا سازمان جهانی گردشگری، به عنوان بزرگ‌ترین نهاد بین‌المللی گردشگری در دنیا کدهای اخلاق گردشگری را در دستور کار خود قرار دهد.

در سال 1999 با هدف ارتقای مسئولیت پذیری و پایداری در گردشگری، کمیته کد اخلاق گردشگری در سازمان جهانی گردشگری، آغاز به کار كرد و به عنوان یکی از کمیته‌های فعال این سازمان، ادبیات اخلاقی را بیش از پیش در گردشگری دنیا ترویج نمود. تا جايي كه امروزه مدیریت گردشگری، بدون در نظر گرفتن چارچوب‌ها و موازین اخلاقی، امکان فعالیت کارآمد و اثربخش در این بخش را نخواهد داشت. کشورمان ایران نیز از سال 1975 میلادی یکی از اعضای کمیته کد اخلاق گردشگری در دنیا محسوب می‌شود. بنابراین آشنایی با این اصول اخلاقی و در نظر گرفتن آن‌ها در فعالیت‌های مدیریتی، ضرورتی است. در ادامه پیش از پرداختن به موضوع کدهای گردشگری به توضیحی کوتاه در مورد سازمان گردشگری جهانی پرداخته شده است.

 مقاله اخلاق در گردشگری

v سازمان گردشگری جهانی

UNWTO[1]سازمان بین المللی گردشگریِ جهانی، یک سازمان جهانی راهنما در زمینه گردشگری می‌باشد. UNWTO به عنوان تشکلی از متخصصان، در سیاست گذاری گردشگری و سرچشمه‌ی عملی اطلاعات گردشگری در موضوعات خاص و طبقه بندی شده، فعالیت می‌کند و اعضاء آن 156 کشور و منطقه و بیش از 400 عضو اتحادیه تجاری، مقامات محلی، مؤسسات گردشگری و آموزشی و شرکت‌های خصوصی شامل خطوط هوایی، گروه‌های هتل دار و گروه‌های تورگردان هستند. سازمان جهانی گردشگری، تشکیلاتی است که زیر نظر سازمان ملل به ارتقاء و توسعه گردشگری می‌پردازد.

گردشگری و اهداف آن جهت رشد اقتصادی و فراهم ساختن اشتغال و ایجاد زمینه ای برای حفاظت از محیط زیست، میراث و ارتقاء صلح و درک و شناخت تمامی ملل جهان می‌باشد. این سازمان به عنوان اتحادیه بین المللی ادارات گردشگری در 1925 میلادی، در لاهه آغاز به کار کرد.نام آن بعد از جنگ جهانی دوم به اتحادیه بین المللی سازمان‌های اداری گردشگری (IUOTO)[2]تغییر یافت و مقر آن به ژنو منتقل شد و در سال 1967 میللادی اعضاء آن تصمیم گرفتند با توسعه گردشگری به همه نقاط جهان و همکاری‌های مشترک سازمان یافته، تحت نظارت سازمان ملل، زمینه‌های سازمان جهانی گردشگری را پدید آورند. در دسامبر 1969 مجمع سازمان ملل به عنوان مرکز فعالیت‌های اتحادیه بین المللی به رسمیت شناخته شد و نقش محوری خود را ایفا کرد و بدین ترتیب پس از نشست دسامبر 1969، WTO متولد شد و اولین نشست سازمان جهانی گردشگری در مادرید در می 1975 تشکیل شد. مقر اصلی این سازمان در مادرید است که همه ساله نشستی هم برگزار می‌کند. بعدها نام اختصارسازمان گردشگری به دلیل تداخل با نام اختصار سازمان تجارت جهانی (WTO)[3] به UNWTO تغییر کرد تا دیگر اشتباهی صورت نگیرد. مجمع عمومی سازمان جهانی گردشگری به عنوان نهاد ناظر با رأی گیری از میان اعضاء دائم و موقت انتخاب می‌شود. اعضاء اصلی و دیگر فعالانی که در سازمان‌های بین المللی مشارکت دارند، در چهارچوب فعالیت‌های UNWTO دیده می‌شوند. هر دو سال یکبار، بودجه و برنامه کاری و موضوعات مورد بحث در زمینه توسعه گردشگری جهانی در مجمع عمومی بحث می‌شود .