فهرست مطالب
مقدمه
اختلال اضطراب جدایی بر اساس راهنمای آماری تشخیصی اختلالات روانشناختی
معیارهای DSM5 برای اختلال اضطراب جدایی
موضوعات تشخیصی مرتبط با فرهنگ
موضوعات تشخیصی مرتبط با جنسیت
سبب شناسی اختلال اضطراب جدایی
همه گیرشناسی اختلال اضطراب جدایی
اختلالات همراه اختلال اضطراب جدایی
درمان اختلال اضطراب جدایی
سیر و پیش آگهی اختلال اضطراب جدایی
بخشی از متن
مقدمه
اختلال اضطراب جدایی (Separation Anxiety Disorder) نوعی اختلال روانشناختی است که در آن، فرد به علت جدا شدن از خانه یا از افرادی که به آنها وابستگی عاطفی زیادی دارد (پدر، مادر، پدر بزرگ، مادر بزرگ، فرزندان، و یا خواهران و برادران) به شدت مضطرب می‌شود.
اختلال اضطراب جدایی بر اساس راهنمای آماری تشخیصی اختلالات روانشناختی
اضطراب جدایی می‌تواند در جنبه‌های مختلف زندگی (مثلاً، در عملکرد تحصیلی یا اجتماعی) نابسامانی شدید به وجود آورد.
توجه داشته باشید که اختلال اضطراب جدایی را نباید با اضطراب جدایی اشتباه گرفت.
اضطراب جدایی یک مرحله‌ی رشدی طبیعی است که در نوزادان سالم با دلبستگی از نوع امن روی می‌دهد.
کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی، بعدها، با احتمال بیشتری به ADHD، اختلال دو قطبی، اختلال وحشت زدگی و یا سایر اختلالات مبتلا می‌شوند.
اضطراب جدایی معمولاً در ۱۲ تا ۱۸ ماهگی روی می‌دهد. اما اختلال اضطراب جدایی برای اولین بار معمولاً در سال‌های پیش دبستانی مشاهده می‌شود.
این اختلال ممکن است در هر سنی آغاز شود، اما شروع آن در نوجوانی و بزرگسالی نادر است
(یکی از معیارهای DSM-IV شروع این اختلال تا قبل از ۱۸ سالگی بود، اما در DSM-5 این معیار حذف شده است).
اختلال اضطراب جدایی به صورت ترس یا شدید در مورد جدایی از خانه یا اشخاص دلبسته بروز می‌کند.
اضطراب در این افراد متناسب با سطح رشدی آنها نمی‌باشد. افراد مبتلا به این اختلال در زمینه جدایی از اشخاص دلبسته اصلی، خانه، سلامتی یا مرگ اشخاص دلبسته‌ی اصلی و وقایع ناگوار برای خودشان بیش از اندازه و به طور مکرر اضطراب را تجربه می‌کنند.
تنها ماندن در خانه و اتاق، تنها خوابیدن، رفتن به اردو، خوابیدن در خانه‌ی دوستان، موقعیت‌هایی است که کودکان مبتلا به علت تجربه اضطراب از آن امتناع می‌کنند. نشانه‌های جسمانی هم در کودکان هم در بزرگسالان وجود می‌آید.
علائم این اختلال در کودکان و نوجوانان کوچکتر از ۱۸ سال حداقل ۴ هفته و در بزرگسالان اغلب ۶ ماه باید ادامه داشته باشد. و مانند سایر اختلالات روانشناختی باید در زمینه‌های اجتماعی، شغلی، تصیلی و زمینه‌های مهم دیگر اختلال ایجاد کند.
کودکان خردسال، در مقایسه با کودکان بزرگ تر و نوجوانان، وقت بیش تری را با والدین می‌گذرانند.
بنابراین، مواقعی که امکان جدایی پیش می‌آید ممکن است در سناریوهای مختلفی قرار داشته باشند، به این صورت که کودکان خردسال وقتی می‌خواهند به مهد کودک یا کلاس اول بروند، کودکان بزرگ تر وقتی می‌خواهند به اردوی یک هفته‌ای بروند.
بچه‌های سال‌های آخر دبیرستان زمانی که می‌خواهند به کالج بروند و بزرگسالانی که در دانشگاه یک شهرستان دیگر قبول شده‌اند یا برای کار به آن جا انتقالی گرفته‌اند، ممکن است اضطراب جدایی بسیار شدیدی نشان دهند.
تعداد اختلالات اضطرابی که تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه می‌یابند بسیار اندک است.
و ...
دیدگاه خود را ثبت کنید