پاورپوینت اختلال اضطراب بیماری

توضیحات محصول

فهرست مطالب

مقدمه

همه گیر شناسی

تشخیص

سبب شناسی

اصلی ترین علل به وجود آمدن اضطراب بیماری

ملاک های تشخیصی DMS-5 برای اختلال اضطراب بیماری

ویژگی های بالینی

تشخیص افتراقی

سیر و پیش آگهی

درمان

 

بخشی از متن

مقدمه

اختلال اضطراب بیماری، شامل افرادی می شود که به بیمار شدن یا ابتلای به نوعی بیماری اشتغال خاطر دارند. به عنوان مثال یک سردرد ساده را نشانه‌ی تومور مغزی می‌دانند. تصور می‌کنند که بیمارند و علائم هنوز بروز پیدا نکرده‌اند، حتی ممکن است در مورد یک بیماری مطلبی بخوانند و تصور کنند که احتمالا به آن بیماری مبتلا هستند.

اختلال اضطراب بیماری همچنین در مورد کسانی که بیماری جسمی دارند اما اضطراب آنها خارج از تناسب با تشخیصشان است و کسانی که تصور می‌کنند بد‌ترین فرجام ممکن را خواهند داشت به کار می‌رود. این نوع اضطراب در حال حاضر در کشورمان و دیگر کشورها به دلیل شیوع بیماری کووید ۱۹ گسترش یافته است. مثلا فردی سوزش گلو دارد و یا تب می کند، فکر می کند کورونا ویروس گرفته است و دچار اضطراب شدیدی می شود.

کرونا ویروس تبدیل به شبح وحشتناک این روز‌های مردم شده است و قطعا افراد مبتلا به اختلال اضطراب بیماری روزهای سختی را می‌گذرانند.

بر اساس DMS-5 اکثر افراد دچار خود بیمار انگاری(Hypochondria) اینک مبتلا به اختلال علائم جسمی طبقه‌بندی می‌شوند. این اختلال نوعی از اختلالات علائم جسمانی(سوماتیک سیمپتوم) محسوب می‌شود.

همه گیر شناسی

حدود ۱۵ درصد افراد مراجعه کننده به بیمارستان های عمومی در مورد بیمار شدن و در نتیجه ناتوان شدن، اشتغال خاطر دارند. تا به حال شواهدی وجود ندارد که این تشخیص در نژادهای مختلف یا بر حسب جنسیت، موقعیت اجتماعی، سطح تحصیلات و وضعیت تأهل شایع تر باشد.

تشخیص

ملاک های تشخیصی عمده DMS-5 برای اختلال اضطراب بیماری این است که بیمار اعتقادی کاذب دارد که دچار بیماری وخیمی شده یا در آینده دچار آن خواهد شد، در حالی که علایم یا نشانه های جسمانی چندانی ندارد. این باور اشتباه باید حداقل ۶ ماه طول بکشد و یافته پاتولوژیک خاصی در بررسی‌های نورولوژی و طبی به دست نیامده باشد.

این اعتقاد غلط به شدت و ثبات هذیان نیست(در آن صورت تشخیص اختلال هذیانی بهتر است) و محدود به ناراحتی در مورد ظاهر شخص نیست(که تشخیص اختلال بد ریخت انگاری بهتر است). اضطراب در مورد بیماری باید ناتوان کننده باشد و سبب ناراحتی هیجانی یا تخریب توانایی فرد برای عملکرد در حوزه های مهم زندگی شود.

برخی افراد دچار این اختلال ممکن است به ملاقات پزشکان بروند(نوع مراقبت جو) و برخی دیگر ممکن است این کار را نکنند(نوع مراقبت گریز). اما اکثر بیماران مراجعات مکرر به پزشکان و سایر ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی دارند.

و ...