مقدمه
در دنیای امروز، افراد به وسیله خط و نگارش با هم ارتباط برقرار می کنند و با نوشتن، خود را مطرح می سازند. بنابراین لازم است همه افراد بشر با اصول صحیح نگارش آشنا شوند تا بتوانند مقاصد خود را با خطی خوش و خوانا و برابر با موازین و استاندارهای قابل قبول بیان کنند.
خط که اولین صحنه مواجهه کودک با دنیای یادگیری های نظام مند است، نقشی بسیار مهم و تعیین کننده در بازسازی ذائقه زیبا شناختی دارد. درست نوشتن، زیبا نوشتن و خوانا نوشتن همه از اموری هستند که پایه و اساس آن ها را باید در دوره دبستان گذاشت.
در قرون اخیر با پیدایش و توسعه چاپ و نگارش کتاب ها، مجلات، روزنامه ها و همچنین کتاب های درسی دبستان با خط نسخ چاپی، خط اصیل و زیبای فارسی مورد بی مهری و بی توجهی واقع شده است و به مرور زمان، در مقایسه با گذشته، بیش از پیش جنبه هنری صرف به خود می گیرد. افراد زیبا نویسی را فقط در حیطه کار خوشنویسان قلمداد می کنند و لذا به اندازه درس های دیگر، برای فراگیری خوشنویسی نمی کوشند.
برای بدخطی دانش آموزان علت های گوناگونی بیان شده است؛ از جمله: نقش معلم و خانواده، میزان تکلیف شب، تند نویسی، خط کتاب های درسی، آشنا نبودن دانش آموزان با اصول خوشنویسی، بی حوصلگی، شیوه غلط به دست گرفتن قلم و استفاده از خودکار.
کراوچ و جانسون و مایکل باست، نحوه قرار گرفتن کاغذ و طرز قرار گرفتن بدن را نیز از عواملی می دانند که در نارسایی های نوشتن با دست سهم دارند.
در تحقیقی که لوئیس انجام داد پی بردد که در دست نوشته های گروهی از کودکان کلاس اول، متداول ترین خطا اندازه نامناسب ( بزرگ تر یا کوچک تر از اندازه معمول ) حروف است. حروفی که در پایین خط مبنا قرار می گیرند. مثل : ن، ق و ی، اغلب در اندازه های نامناسب نوشته می شوند.
دیدگاه خود را ثبت کنید