جامعه شناسی حقوق (یا جامعه شناسی حقوقی) اغلب به عنوان یک رشته فرعی از جامعه شناسی یا یک رویکرد بین رشته ای در مطالعات حقوقی توصیف میشود. برخی جامعه شناسی حقوق را «لزوما» متعلق به حوزه جامعه شناسی می دانند، اما برخی دیگر تمایل دارند آن را حوزه ای از پژوهش در میان رشته های حقوق و جامعه شناسی بدانند. گروهی دیگر آن را نه زیررشته‌ای از جامعه‌شناسی و نه شاخه‌ای از مطالعات حقوقی، بلکه به‌عنوان حوزه‌ای برای تحقیق در سنت گسترده‌تر علوم اجتماعی می‌دانند. بر این اساس، ممکن است بدون ارجاع به جامعه شناسی جریان اصلی به عنوان «مطالعه تجربی، سیستماتیک، مبتنی بر نظری، حقوق به عنوان مجموعه ای از اعمال اجتماعی یا به عنوان جنبه یا زمینه ای از تجربه اجتماعی» توصیف شود.
صرف نظر از اینکه جامعه شناسی حقوق به عنوان زیرشاخه ای از جامعه شناسی، رویکردی در مطالعات حقوقی یا یک حوزه پژوهشی به خودی خود تعریف می شود، از نظر فکری عمدتا به سنت ها، روش ها و نظریه های جامعه شناسی جریان اصلی و به میزان کمتر، در سایر علوم اجتماعی مانند انسان شناسی اجتماعی، علوم سیاسی، سیاست اجتماعی، جرم شناسی، روانشناسی و جغرافیا میپردازد. به این ترتیب، نظریه های اجتماعی را منعکس می کند و از روش های علمی اجتماعی برای مطالعه قانون، نهادهای حقوقی و رفتار حقوقی استفاده می کند
در فصل نخست کتاب، جامعه‌شناسی حقوقی و روشهای آن بیان میشود. بررسی اندیشه های حقوقی جامعه شناسان موضوع فصل دوم است. در فصل سوم خاستگاه حقوق تحلیل و نتیجه گیری میشود. مباحث فصلهای بعدی کتاب از این قرار است: آیین دادرسی و تحول آن؛ آیین کیفری و تحول آن؛ و جامعه شناسی جزایی.
دیدگاه خود را ثبت کنید