فایل پاورپوینت فنون مصاحبه تشخیصی بالینی اوتمر قابل ویرایش در 96 اسلاید
فنون مصاحبه تشخیصی
مصاحبه بینش گرا
این مصاحبه بر این نظریه مبتنی است که تعارضات عمیق مربوط به دوران کودکی در نهایت به عوامل مزمن و آسیب زادر بزرگسالی تبدیل می شوند.این عوامل موجب رنج و تحریف
ادراکات بیمار میشود.درمصاحبه بینش گرا سعی می شود پرده ازتعارضات ناخودآگاه
برداشته شده و آنها به آگاهی درآیند.تداعی آزاد،مواجهه بیمار بارفتارها و شیوه فکری اش،مشخص کردن دفاعها،تحلیل انتقال ومقاومت روشهای این نوع مصاحبه است. هدف هم تشخیص و هم درمان است .
تکنیک(راهبردهای کسب اطلاعات)
به طور کلی بیماران یا شکایات خود را مطرح میکنند ومصاحبه گر
در این مورد باید کمک کند که آنها به صحبتهای خود ادامه دهند که
در این موارد تکنیکهای گشاینده،روشن کننده و پیش برنده موثر هستند.
یا آنها بعضی از مشکلات خود را پنهان کرده و در ابراز آنها مقاومت میکنند که در این موارد پذیرش و رویارو کردن مهمترین تکنیکها هستند.
ویا با تحریف ادراکات خود از دیگران مو ضوع را پیچیده و غامض میکنند که در این موارد از رویارویی و در صورت لزوم از تعبیر و تفسیر استفاده می شود.
برای تشخیص اینکه بیمار در کدام کلاستر قرار می گیرد به سه سوال زیر پاسخ دهید :
.1آیا بیمار به خاطر رفتار سرد اجتماعی ( اسکیزوئید ) ، شکاکانه (پارانوئید) یا عجیب و غریب خود ( اسکیزوتایپال ) تمایل به جدا
بودن از دیگران دارد ؟
2. آیا خود را به دیگران تحمیل می کند ( ضد اجتماعی ) ، رفتار نمایشی دارد (هیستریونیک و مرزی ) و یا خود مدار و به شدت مغرور است
( خودشیفته ) ؟
3. آیا از دیگران وحشت دارد ( اجتنابی ) ، سلطه پذیر و مضطرب است
( وابسته ) و یا منظم و محدود شده است ( وسواسی ) ؟
1.آماده سازی و غربال مشکل :
بیمار را در شرایط راحت و آسوده قرار دهید ، حدود را رعایت کنید ، با او همدلی کنید و شنونده ای خوب باشید ( رابطه ) ،
سوالات وسیع ، باز و غربال گر انتخاب کنید تا بیمار تشویق به حرف زدن شود ( تکنیک ) ،
به ظاهر ، اعمال روانی – حرکتی ، تکلم ، تفکر ، عاطفه ، جهت یابی و حافظه توجه کرده و خلق ، بینش و قضاوت بیمار را ارزیــابی کنـیـد
( وضعیت روانی ) ،
نکات مهم را یادداشت کنید ، علایم را ارزیابی کنید و شدت و سیر آنها را مشخص سازید و استرس ها و تشخیص های افتراقی را فهرست کنید ( تشخیص).
سوءظن در اختلال هذیانی
در مصاحبه با بیماری که هذیان گزند وآسیب دارد دو نوع مشکل وجود دارد: 1. امکان دارد بیماربه شما مظنون شود زیرا اظهارنظرها ، تغییر قیافه یا ژست های شما می تواند در او افکار گزند و آسیب را برانگیزد و فکر کند که شما با دشمنان او ارتباط دارید و .... . 2. ممکن است بترسد که شما او را دیوانه بپندارید در نتیجه حالت دفاعی گرفته و از بیان حقایق خودداری کند . رویکرد اساسی این است که با افکار گزند و آسیب بیمار به عنوان یک موضوع عجیب و غریب رفتار نکنید . بلکه با رنج روحی او اظهار همدردی کنید با تفاسیر هذیانی او طوری رفتار کنید که انگار حقیقت دارد .
پرسیدن سوال هایی نظیر آیا نسبتا بدبین هستید و عبارات خشنی چون از کی
به نظرتان همسایه ها شما را آزار می دهند هم بی جواب می ماند و هم
موجب خشم بیمار می شوند . اما سوالاتی که حاوی احساسات بدگمانانه بیمار می شوند ،از قبیل آیا تا به حال کسی به شما ظلم وستم کرده ؟ موجب همکاری خوب چنین بیماری می شود .
دیدگاه خود را ثبت کنید