مقاله آشکارسازهای تصویر

توضیحات محصول

داتلود مقاله آشکارسازهای تصویر با فرمت pdf ودر 20 صفحه

قسمتی از متن   مقاله آشکارسازهای تصویر

مقدمه

گرچه نحوه کار نمایش تلویزیونی در اواخر سال 1920 شرح داده شده بود ، با این حال نمایش تلویزیونی بعد از جنگ جهانی دوم به عنوان یک سرگرمی خانگی معرفی شد.

اساس پخش تلویزیونی، براستفاده از سنسورهای تصویر برای تبدیل فوتون های تصویری به تصویر الكتروني، استوار است که این عمل مستلزم استفاده از لنزجهت متمرکز کردن تصویر بر سطح حساس به نور است که طی این کار تصاویر نورانی به تصوير الكترونی تبدیل می شود.

برای اینکه تصویر الکترونی قابلیت نمایش داشته باشد باید از نظر صحنه و چشم انداز دائما توسط یک ناظر کنترل شود که به وسیله تبدیل دوباره تصویر الکترونی به تصویر قابل رویت انجام می گیرد.

تصویر ورودی ممکن است هر طیفی از باند فرکانسی مادون قرمز تا ماوراء بنفش، را شامل باشد و سنسور های تصویری مبدل های تصویری نامیده می شوند. در این مطالب می خواهیم عملکرد مبدل های تصویر را به صورت دقیق در بخشی از طیف نوری مابین ماوراء بنفش تا نزدیکی های مادون قرمز بررسی کنیم.

جهت تبدیل تصویر الکترونی به فوتون تصویری باید الکترون های حاصل از عمل تبدیل، توسط یک شتاب دهنده به سرعت به صفحه فسفرسانس برخورد کرده و یک تصویر قابل نمایش تشکیل دهند.

مقاله آشکارسازهای تصویر

در جنگ جهانی دوم اسنیپرسکوب " به عنوان یک فیلتر مانع از دیده شدن طیفی از تصویر قابل مشاهده می شد و با عبور دادن محدوده مادون قرمز به عنوان وسیله دید در شب به ادامه حرکت سربازان پیاده نظام در تاریکی کمک می کرد.

بعد از جنگ جهانی دوم تصوير الكترونی حاصل از صحنه مورد نظر با استفاده از روش چند برابر کنندگی ( تشدید کنندگی ) تقویت شده و موجب فراهم شدن امکان تبدیل تصاویر به تصوير الكتروني در صحنه ها با سطح روشنایی پا ئین به صورت طبیعی ( همراه با سو سو ) می شد. در صنعت پخش تلویزیونی از دوربین های حبابی برای استفاده های سرگرمی استفاده می شد.

یک دوربین حبابی استاندارد از یک" ار تیکون" تصویری (lo) استفاده کرده بود که این دوربین به دلیل استفاده از یک مکانیزم برای بالا بردن بهره سنسور در تبدیل نور به تصوير الكترونی و همچنین استفاده از یک پیش تقویت کننده با نویز کم برای تقویت تصویر الکترونی، دارای حساسیت بالائی بود.

در مورد تصاویر با میزان نور صحنه کم صفحه شیشه ای استاندارد ارتیکون با یک سطح از جنس فیبر نوری جایگزین می شد ، که این سطح بایستی با استفاده از فیبر نوری مستقیما به انتهای سطح تشدید کننده متصل می شد.

بالا بردن بهره ذاتی و استفاده از حباب تصوير" ایزوکون" موجب بهبود عملکرد ارتیکون شده بود که این امر باعث حذف بیشتر نویز در تصاویر با نور کم صحنه می شد و این ادوات برای افزایش مضاعف بهره ، پیشرفت کردند .