بخشی از فهرست مطالب:
وحدت منشأ در دعاوی طاری
با توجه به اینکه معیار اصلی در اقامهی دعوای طاری همان ارتباط کافی بین دعوای اصلی و طاری است و معیار وحدت منشاء، به جهت فلسفهی وجودی دعاوی طاری که جلوگیری از تعارض آراء است، اهمیتی به اندازه ارتباط ندارد. حتی قانونگذار در مواد مرتبط با دعوای طاری، همانند مادهی 65 در تفکیک دعاوی و مادهی 103 در توأم نمودن دعاوی، صرفاً به معیار ارتباط کامل توجه نموده است تا جایی که برخی حقوقدانانا صرف وحدت منشاء به تنهایی را کافی برای اقامهی دعوای طاری نمیدانند و از طرفی با توجه به اینکه دعاوی طاری باعث ورود عناصر جدید در دادرسی و همچنین انحراف از قاعدهی صلاحیت محلی میگردند و از این جهت، خلاف اصل و دارای جنبهی استثنائی هستند، برای پذیرش دعوای دوم به دعوای طاری، باید حتماً وحدت منشاء در مفهوم اخص یعنی وحدت سبب موجود باشد و صرف وحدت مبنا و ریشهی دعاوی برای شناخت دعوا به طاری، کفایت نمیکند (مقصودپور، 1389: 193-194).
دیدگاه خود را ثبت کنید