مقاله کلیاتی درباره سرطان

توضیحات محصول

دانلود مقاله کلیاتی درباره سرطان با فرمت ورد ودر 24 صفحه قابل ویرایش

قسمتی از متن مقاله

تعریف سرطان

رشد بی رویه و خارج از کنترل تعدادی از سلول ها موجب بیماری سرطان می شود که حدود 200 نوع مختلف دارد. سرطان براساس منشأ و شکل ظاهری در زیر میکروسکوپ طبقه بندی می شود. انواع مختلف سرطان از نظر سرعت رشد، راه های گسترش و پاسخ به انواع مختلف درمان با هم تفاوت دارند. به همین دلیل، افراد به درمان هایی نیاز دارند که ویژه نوع خص آن سرطان باشد.

بیشتر سرطان ها در پنج گروه عمدۀ زیر قرار می گیرند که هر کدام زیر گروه هایی دارند:

کارسینوم: از سلولهای پوشاننده بدن(پوست)، غدد(پستن و پروستات) و اعضای داخلی(ریه ها، معده و روده) منشأ می گیرد و 80% تا 90، سرطان ها در این گروه قرار دارند.

سارکوم: از بافت های ترم و بینابینی بدن نظیر استثوسارکوم، فیبروسارکوم و لیپوسارکوم منشأ می گیرد.

لنفوم: از سلول های سیستم ایمنی منشأ می گیرد. بیماری هوچکین (لنفوم هوچکین) و لنفوم غیرهوچکین در این گروه هستند.

لوسمی: از سلول ها ی خونی منشأ می گیرد.

میلوم: از پلاسماسل های مغز استخوان منشأ می گیرد.

برای آگاهی بیشتر از سرطان باید سلول را شناخت. سلول کوچک ترین واحد زندۀ بدن است و بدن انسان از میلیاردها سلول ساخته شده است. به طور معمول، این سلول ها تا جایی تقسیم می شوند و همانندسازی می کنند که بدن به آنها نیاز دارد. این تقسیم سلولی برای ترمیم سلول های آسیب دیده و جایگزینی سلول های جدید به جای سلول های فرسوده ست که تحت کنترل بدن بوده و سلامت انسان را تأمین می کند. در تمام سرطان ها، سلول های قسمتی از بدن خارج از روال معمول شروع به رشد و تکثیر می کنند و به طور غیرعادی زیاد می شوند. وقتی تعداد زیادی از سلول ها در قسمتی از بدن رشد و تکثیر می یابند، توده ای به نام موتور به وجود می آورند، تومور بر دو نوع است:

تومور خوش خیم: توری است که به قسمت های دیگر بدن انتشار نمی یابد و فقط در محل اولیه رشد می کند. این تومور فقط ممکن است سبب ایجاد علائم ناشی از فشار بر اعضای مجاور شود.

تومور بدخیم: در این تومور که سرطان نامیده می شود، سلول ها توانایی انتشار به قسمت های دیگر بدن را دارند که در صورت اهمیت ندادن به آنها ممکن است سبب تهاجم و تخریب بافت های اطراف شوند.

وقتی سلول ها به محل جدیدی راه می یابند، به رشد خود ادامه می دهند و تومور جدید به وجود می آورند که به آن تومور ثانویه یا متاستاز گفته می شود. وقتی سرطان دوباره در یک فرد درمان شده مشاهده می شود، بیماری او عود کرده است.

دیدگاه های مردم دربارۀ سرطان

«سرطان مسری است»

سرطان مسری است زندگی در کنار افراد مبتلا به سرطان و داشتن تماس نزدیک با آنها(مانند استفاده از ظرف غذای انها) موجب انتقال سرطان به فرد دیگری نمی شود.

«آیا ویروس ها عامل بعضی از انواع سرطان هستند؟»

برخی ویروس ها با ایجاد بعضی از انواع سرطان ارتباط دارند، اما سرطان از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود این ویروس است که از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.

«درمان سرطان باعث ریزش موها می شود!»

تمام روش های درمان باعث ریزش مو نمی شوند. پرتودرمانی ناحیه ای از پوست پوشیده از مو مثل سر یا زیر بغل ممکن است باعث ریزش مو در همان قسمت شود. بعضی انواع مشخص داروهای شیمی درمانی هم ممکن است باعث ریزش مو به ویژه موی سر شود. البته این عارضه پس از پایان درمان برطرف می گردد.

«سرطان درمان ندارد!»

بسیاری از انواع سرطان ها در صورت تشخیص به موقع با موفقیت درمان می شوند.

«سرطان دردناک است!»

فقط تعدادی از سرطان ها دردناک هستند، اما بیشتر انواع آن حتی در مراحل پیشرفته دردی ندارند. در سال های اخیر، علوم پزشکی در زمینه کنترل در پیشرفت زیادی داشته است، به طوری که هیچ کس حتی با داشتن سرطان پیشرفته نباید از درد رنج ببرد.

«فقط یک نوع سرطان وجود دارد!»

در واقعیت، دویست نوع سرطان مختلف وجود دارد.

«افتادن یا ضربه خوردن باعث سرطان می شود!»

سرطان به دلیل افتادن یا ضربه خوردن ایجاد نمی شود، اما سقوط یا ضربه ممکن است توجه انسان را به برآمدگی که پیش از این در قسمتی از بدن رشده کرده جلب کند، مانند سرطان پستان.

«معالجه سرطان موجب ابتلا به بیماری های دیگر می شود!»

تمام روش های درمان موجب ناراحتی یا حالت تهوع نمی شوند، ممکن است پرتودرمانی در قسمت هایی از بدن مثل روده بخش های انتهایی پشت، یا مغز، ایجاد حالت تهوع کند، در بعضی مواقع، اما نه همیشه، شیمی درمانی باعث حالت تهوع می شود. در این صورت می توان برای پیشگیری از داروهای ضدتهوع استفاده کرد.

«عمل جراحی سرطان را گسترش می دهد!»

عمل جراحی باعث رشد سریع تر یک غده یا گسترش آن به اعضای دیگر بدن نمی شود فرد مبتلا به سرطان صحبت های مختلفی درباره سرطن و درمان آن می شنود. بهتر است برای کسب اطلاعات درست، با یک متخصص(پرستار یا پزشک عامل در بیمارستان تحت نظر) مشورت نمایید.

«آیا سرطان ارثی است؟»

بسیاری از مردم معتقدند که سرطان در خانواده ها جریان دارد. آنها گمان می کنند که اگر یک عضو خانواده به این بیماری مبتلا شود، سایر افراد نیز در معرض خطر قرار می گیرند. بیشتر افراد مبتلا به سرطان بیماری را به ارث نبرده اند و بیماری را به فرزندان خود منتقل نمی کنند. اما انتقال ارثی در بعضی سرطان ها، مانند سرطان کولورکتال و پستان ثابت شده است. افرادی که وابستگان نزدیک آنها(فامیل درجه یک) سرطان های خاصی دارند، ممکن است در معرض خطر آن نوع خاص سرطان قرار گیرند.

این وضعیت درصد کمی (5%) از افراد مبتلا به سرطان پستان، رودۀ بزرگ، پروستات و تخمدان و نوعی سرطان به نام ملانوما، تومور ویلمز (سرطان کلیۀ خاص کودکان) و رتینوپلاستوم(سرطان چشم کودکان) را شامل می شود. در این عوامل مانند برنامه غذایی نامناسب، تغییرات هورمونی و قرار گرفتن در معرض عوامل سرطان زا افزایش یابد.

ممکن است این عوامل به علاوه یک سابقه خانوادگی از ملانوما، سرطان پستان یا رودۀ بزرگ افراد را در معرض خطر بیشتر ابتلا به سرطان قرار دهد. به هر صورت، معنی اینکه یکی از افراد خانواده به سرطان مبتلا شده، این نیست که فرد دیگری از خانواده مبتلا می شود. برای مثال، 95% زنان با تشخیص سرطان پستان سابقه خانوادگی سرطان پستان ندارند.

«چرا من؟»

بیشتر مردم دیدگاه ها و عقاید خاص خود را درباره ابتلا به سرطان دارند. برخی معتقدند که علت ابتلای انها به سرطان عملکردی است که در گذشته به گونه ای دیگر انجام داده بودند، به سرطان مبتلا نمی شدند. بسیاری تصور می کنند که خود سبب به وجود آمدن سرطان شده اند. باید آگاه باشید که سرطان تنبیه یا مجازات اعمال گذشته نیست، ولی متاسفانه تمام این تفکرات شایع است. با وجود این، با رعایت بعضی اصول ساده، 40% سرطان ها قابل پیشگیری هستند. مهم آمادگی لازم برای پذیرش و مهار بیماری است.

«آیا من می میرم؟»

بسیاری از مردم هنوز معتقدند که سرطان برابر مرگ است، اما در واقع بسیاری از سرطان ها درمانی شدنی هستند. امروزه، بیماری بیش از نیمی از افراد مبتلا به سرطان درمان می شود. در امریکا، تقریبا 9 میلیون نجات یافته از سرطان وجود دارند که هر روز به تعداد این افراد افزوده می شود. در ایران، بالغ بر 70000 نفر در سال به این بیماری مبتلا می شوند و بیش از 30000 نفر فوت می کنند، ولی تعداد زیادی نجات می یابند.

راه های مواجهه با سرطان

ابتدا، ممکن است بیشتر مردم تغییرات عاطفی شدیدی پس از تشخیص سرطان حساس کنند. آنها احساسات دردناکی مانند ناباروری، شوک، ترس و خشم را تجربه می کنند. بسیار سختست که بتوان تمام اطلاعات مربوط به سرطان را با این همه احساسات در جریان درک کرد.

پذیرش و فهم تشخیص سرطان به زمان نیاز دارد. بسیاری نجات یافتگان از سرطان می گویند که تشخیص بیماری به آنها شانس نگرش جدید به زندگی و یافتن قدرت ها و توانایی ها را داده است که از وجود ان آگاه نبودند. بسیاری از افراد درمان شده بر این عقیده اند که این تجربه کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشیده است.

مردم در زمان ابتلا به سرطان همان گونه عمل می کنند که با مشکلات دیگر مواجه می شوند. طی زمان، بیشتر مردم به این نتیجه می رسند که باید با سرطان زندگی کنند. پس از شوک اولیه ناشی از تشخیص و شروع درمان، بسیاری از مردم در می یابند که قادرند زندگی طبیعی خود را ادامه دهند. انها یاد می گیرند چگونه خود را با وضعیت جدید تطبیق بدهند و کار، تفریحات و روابط اجتماعی خود را ادامه دهند. البته گاهی امکان مقابله با این بیماری بسیار دشوار است و ضعیت تحمل ناپذیر به نظر می رسد. وقتی مردم بری مواجهه با وضعیت خود به کمک احتیاج پیدا می کنند، منابع زیادی برای مراجعه وجود دارد. در حالی که در تلاش برای مواجهه با وضعیت خود هستید، به موارد ذیل توجه کنید:

به دست اوردن اطلاعات بیشتر

برخی درمی یابند که هرچه بیشتر درباره تشخیص و درمان بیماری خود بدانند، بر آنچه رخ می دهد احساس کنترل بیشتری خواهند داشت. گروه درمانی به شما اطلاعات موثقی درباره سرطان می دهد و شما را با سایر منابع ارتباط می دهد.

بیان احساسات

بسیاری بیماران بر این نظرند که بیان احساسات به آنها امکان می دهد که احساس خوشایند و مثبتی درباره درمان داشته باشند.

برخی تصور می کنند بیان افسردگی، ترس و خشم نشانه ضعف است. در واقع، عکس این موضوع صحیح است. بیان احساسات پیچیده و قدرتمند بسیار مشکل تر از پنهان کردن آنهاست. همچنین، پنهان کردن احساسات، پیدا کردن راه مواجهه با آنها را مشکل تر می سازد. راه های فراوانی برای بیان احساسات وجود دارد. راهی را پیدا کنید که برای شما آسان تر است. می توانید صحبت با آشنایان یا دوستان مورد اعتماد خود را برگزینید، یادداشت شخصی داشته باشید یا احساسات خود را از طریق کارهای هنری بیان کنید.

مراقبت از خود

هر روز، زمانی را برای انجام کاری اختصاص دهید که از آن لذت می برید. غذای مورد علاقۀ خود را اماده کنید، با یک دوست خوش مشرب زمان بگذرانید، فیلم تماشا کنید و تمرکز کنید. به موسیقی مورد علاقه خود گوش کنید یا هر کاری که برایتان جالب است انجام دهید.

ورزش کردن

اگر احساس می کنید که توان دارید و پزشک بر این عقیده است که آمادگی این کار را دارید، برنامه ورزش ملایم مانند راه رفتن، یوگا، شنا یا حرکات کششی را آغاز کنید. شما می توانید با ورزش احساس بهتری داشته باشید.