دانلود پاورپوینت فصل چهاردهم کتاب تئوری حسابداری2 اثر ولک(
تحليل تضاد در روابط نمايندگي و مديريت سود
) با فرمتpptودر 45 اسلاید قابل ویرایش
قسمتی از متن پاورپوینت
مقدمه
تئوری اثباتی حسابداری سعی داشت تا با تمرکز بر روابط نمایندگی، چارچوبی منسجم به منظور پیش بینی رفتار مدیر در انتخاب سیاست های حسابداری ارائه دهد. این تئوری به طور پیش فرض ، مدیر را به عنوان نماینده ای معرفی می کند که تنها به دنبال حداکثر کردن منافع خود میباشد.تا زمانی که منافع مدیر با منافع مالکان همسو نباشد،مالکان از این بابت متضررخواهند شد. از این رو،مالکان همواره در پی تعریف مکانیزم هایی هستند که تضاد مزبور را کنترل نمایند. یکی از ارزانترین و البته کار آمدترین مکانیزم های معرفی شده برای کنترل تضاد، بهره گیری از گزارشگری مالی به عنوان انعکاسی از تلاش ها و عملکرد مدیر می باشد؛ در این میان سود حسابداری به عنوان یک شاخص خلاصه،امکان ارزیابی عملکرد مدیران را بهتر از سایر اندازه های حسابداری فراهم می آورد.
پیشتر از منظر اطلاعاتی، خطر اخلاقی را به عنوان یکی از پیامدهای عدم تقارن اطلاعاتی تعریف کردیم. بر این اساس خطر اخلاقی زمانی پدید می آید که یکی از طرفین قرارداد می تواند نتایج عملکرد خود را مشاهده کند،اما طرف دیگر نمی تواند. این تعریف کاملاً منطبق با شرحی بود که بیشتر در ارتباط با تئوری اثباتی حسابداری ارائه کردیم. به این ترتیب می توان این گونه عنوان داشت که تئوری اثباتی حسابداری از منظر اطلاعاتی قابل مدل سازی در بستر مفاهیم خطر اخلاقی است.
در این فصل قصد داریم تا با تکیه بر مفاهیم اقتصاد اطلاعات و تئوری بازی ها، موضوعات مرتبط با تضاد میان مالک و نماینده را مدل سازی و تشریح کنیم. در این میان به یکی از موضوعات بسیار تأثیر گذار بر روند تحقیقات حسابداری در دوره اثباتی، یعنی مدیریت سود خواهیم پرداخت. در واقع آن چه در این فصل از نظرتان خواهد گذشت، تحلیلی است قیاسی در بستر اقتصاد اطلاعات است که در آن نقش گزارشگری مالی به عنوان یک مکانیزم تعدیل کننده در روابط نمایندگی تشریح خواهد شد.
تحلیل تضاد در روابط نمایندگی
همانطور که در تئوری قرار داد عنوان گردید، شرکت به منظور تحقق اهداف خود در قرارداد های متعددی مشارکت می کند. از میان قرارداد ها ، قرارداد های استخدامی میان شرکت و مدیران و قرارداد های استقراض میان شرکت و اعتبار دهندگان از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. وجه اشتراک این دو قرارداد، تمرکز بر رقم سود حسابداری به عنوان یک معیار است. در قرارداد های استخدامی اغلب، پاداش مدیران بر اساس سود حسابداری تعیین می شود، همچنین در قراردادهای استقراض نیز اعتبار دهندگان به منظور کاهش ریسک خود، شروطی را در قرارداد های بدهی منظور می دارند که بر مبنای سود حسابداری و شاخص های بر گرفته از سود است.
تئوری بازی در تلاش است تا بتواند خروجی تصمیمات منطقی بازیگرانی را مدل سازی کند که با تضاد منافع در کنشی متقابل مشارکت ورزیده اند. تئوری بازی ها می تواند به ما نشان دهد که چگونه گروه های مختلف از جمله مدیران،سهامداران و اعتباردهندگان تحت تأثیر پیامدهای اقتصادی گزارشگری مالی قرار می گیرند . شکی نیست که اگر قراردادهای موجود در شرکت از جمله قراردادهای استخدامی و استقراض بر مبنای ارقام حسابداری از جمله سود حسابداری باشد، آنگاه گزارشگری مالی می تواند با پیامدهای اقتصادی همراه باشد. مقصود از پیامدهای اقتصادی، تأثیر گزارشگری مالی بر واحدهای تجاری، دولت، اتحادیه های کارگری، سرمایه گذاران، اعتباردهندگان و تصمیمات ایشان می باشد.
تئوری بازی
مدل های تئوری بازی ها اغلب از تقابل دو یا چند بازیگر در یک بازی شکل می گیرد.ویژگی اصلی بازی هادر این تئوری وجود عدم اطمینان و عدم تقارن اطلاعاتی میان طرفین بازی است . همچنین طرفین بازی افرادی منطقی فرض می شوند که همواره در تلاشند تا مطلوبیت خود را حداکثر سازند، دقیقا مشابه با تئوری تصمیم انفرادی،با این تفاوت که تصمیم گیرنده علاوه بردر نظرگرفتن عدم اطمینان از بابت حالت های محتمل در طبیعت، کنش احتمالی طرف مقابل را نیز در نظر می گیرد.
زندگی روزمره ما، مثال های بی شماری از چنین وضعیت هایی دارد که از جمله می توان به مذاکرات بین دو کشور ، جنگ تبلیغاتی بین دو شرکت رقیب و حتی بازی میان سهام داران یک شرکت و مدیر آن اشاره داشت. بازی های متفاوتی در تئوری بازی ها مطرح شده است؛ از جمله بازی های مشارکتی و غیر مشارکتی ، بازی مجموع صفر ، بازی برد-برد، بازی ترسو ها ( جوجه) و بازی های متعدد دیگر.
با این حال در یک طبقه بندی کلی می توان یک بازی را از این بابت که مشارکتی است یا غیر مشارکتی، دسته بندی کرد. در بازی های مشارکتی، ساز و کار به نحوی است که امکان سازش و تأمین منافع طرفین به طور مشترک فراهم است. کارتل ها نمونه ی مناسبی از بازی های مشارکتی هستند. زیرا در آن نوعی تعهد الزام آور وجود دارد، و مادامی که تعهد مزبور نزد اعضای کارتل پا بر جا باشد نوعی بازی مشارکتی در میان است و منافع مشارکت کنندگان تأمین می شود.با این حال اگر تعهد مزبور از سوی طرفین رعایت نشود، بازی از حالت مشارکتی به حالت غیر مشارکتی تغییر می کند.
بازی غیر مشارکتی میان مدیر و مالک
به عنوان مثال سرمایه گذاران به دنبال اطلاعاتی مربوط می باشند، تا بتوانند با استفاده از آن چشم انداز های آتی شرکت را ارزیابی کنند. حال آن که این اطلاعات الزاماً مورد پذیرش مدیر به عنوان یک ذینفع اطلاعاتی نیست، زیرا مدیران در تلاشند تا بتوانند با گزارشگری مالی، عملکرد خود را به خوبی منعکس کرده و امکان تامین مالی ارزان تر را فراهم آورند. از طرفی ممکن است مدیر به واسطه حفظ مزیت رقابتی شرکت از افشاء برخی اطلاعات و رویه های مختلف خودداری کند.
فرض کنید مدیر در مقام تهیه کننده گزارش مالی، می تواند دو راهبرد یا استراتژی مختلف را برگزیند. در راهبرد اول مدیر با یک ساختار حاکمیت شرکتی ضعیف روبرو است که می تواند با تحریف صورت های مالی( راهبرد D) و انعکاس رقم سود حسابداری به شکلی متفاوت از عملکرد واقعی خود ، مالک را گمراه کند. در راهبرد دوم، مدیر با ساختار مناسبی از حاکمیت شرکتی روبرو است، بنابراین گزارشگری مالی را صادقانه ارائه خواهد کرد ( راهبرد H ) از طرفی مالک یا همان سهامدار نیز می تواند دو راهبرد مختلف، یعنی خرید سهام ( راهبرد B) و امتناع از خرید سهام ( راهبرد R )را برگزیند. جدول زیر بیانگر جدول بازده طرفین بر اساس یک سری اعداد فرضی می باشد.
دیدگاه خود را ثبت کنید