مبانی نظری حرمت به خود

توضیحات محصول

تعریف حرمت به خود

برخی حرمت خود را احساس خوب یا داشتن احساس مثبت نسبت به خود دانسته ­اند و برخی دیگر فراتر رفته و حرمت خود را با بهزیستی، خودپسندی، غرور، خود دوستداری، حس تفوق، ویژگی رهبری همراه با خشونت معادل قرار داده­ اند (آجیل چی و همکاران، 1391). حرمت خود، از لحاظ گستره­ی مفهومی شرایط نسبتاً مشابهی با خودپنداشت دارد، با آنکه حرمت خود، یکی از بنیادی ترین مفاهیمی است که زمینه­ ی اصلی بسیاری از پژوهش ­ها را به خود اختصاص داده است، توافق چندانی در مورد تعریف آن بین صاحبنظران وجود ندارد، به گونه ­ای که گستره ­ی تعاریف آن از احساس خوب یا مثبت نسبت به خود تا خودپسندی، خودپرستی، غرور، خوددوستداری و حس تفوق را در برمی­گیرد (ولی زاده، 1390). رفتارهای گوناگونی که بر اساس تقاوت­های فردی در حرمت خود و سطوح آن در افراد به وجود می­ آیند، نفوذ این سازه را گسترده­ تر و عمیق ­تر ساخته است، تا حدی که برخی از پژوهشگران تاثیر آن را بر رفتارهای پیشرفت و کسب موفقیت، بیشتر از خودپنداشت می­ دانند (هویت و همکاران، 2009)، نتایج برخی از تحقیقات حاکی از آن است که چنانچه نیاز انسان­ها به حرمت خود ارضا نشود، نیازهای گسترده­ تری، مانند نیاز به خود­شکوفایی، پیشرفت یا درک استعداد بالقوه، محدود می­ ماند (باعزت و صدق پور، 1387).