پاورپوینت نظریات پل اکمن

توضیحات محصول

فهرست مطالب

مقدمه

هیجانات مشترک و اختصاصی

روانشناسی دروغ

روش هایی برای دروغ سنجی

حقایقی درباره دروغ

شناخت دروغگو از طریق زبان بدن

 

بخشی از متن

مقدمه

پل اکمن(Paul Ekman) متولد ۱۵ فوریه ۱۹۳۴، یک دانشمند در زمینه روانشناسی و انسان‌شناسی اهل آمریکاست. وی در واشنگتن به دنیا آمده و حوزه تخصصی او روانشناسی هیجانات و انسان شناسی و از پایه گذاران مطالعات هیجانات است که مهمترین اثرش کتاب دروغ گفتن می باشد. پدرش متخصص اطفال، مادرش وکیل، خواهرش روان شناسی با رویکرد روان پویایی است.

او ابتدا دلش می خواست روان درمانگر شود. دلیل این موضوع نیز بیماری مادرش بود. مادرش زمانی که او ۱۴ ساله بود دچار بیمار روانی شد و پل آن زمان تصمیم گرفت تا شغلی را انتخاب کند که بتواند به افرادی چون مادرش کمک کند. اکمن در ۱۵ سالگی وارد دانشگاه شیکاگو شد. او سه سال در دانشگاه شیکاگو درس خواند و یک سال نیز در دانشگاه نیویورک تا کارشناسی خود را دریافت کرد. پس از آن وارد دانشگاه آدلفی(Adelphi) شد و در روان شناسی بالینی دوره کارشناسی ارشد و دکتری خود را گذراند. پایان نامه او در دوره کارشناسی ارشد در رابطه با بیان هیجانات در چهره و حرکات بدن بود.

از جمله کارهای بزرگ پل اکمن، تلاش برای تحلیل و ارزیابی فراگیر بودن زبان بدن است. تحقیقات گسترده پل اکمن نشان می‌دهد از میان انبوه نشانه‌های غیرکلامی در ارتباطات ما انسانها، علائم چهره و نشانه‌هایی که در صورت ما پدیدار می‌شوند، در تمام جهان یکسان هستند. او سالها به نقاط مختلف جهان سفر کرد و حتی در میان قبایل بدوی زندگی کرد تا به این اطمینان برسد که همه انسانها مستقل از سن و رنگ و نژادشان، هیجانات خود را به شکل یکسانی در چهره بروز می‌دهند.

هیجانات مشترک و اختصاصی

داروین و بسیاری از نظریه پردازان تکاملی معتقدند که بروز هیجانات در چهره در بین فرهنگ های مختلف مشابه هم و حتی در بسیاری موارد یکسان است، اما در مقابل آنها، مردم شناسانی چون مارگارت مید(Margaret Mead) معتقدند که بروز هیجانات امری وابسته به فرهنگ است و در هر جا می تواند شکلی متفاوت داشته باشد.

دیدگاه اکمن به دیدگاه داروین و نظریه پردازان تکاملی نزدیک تر است. پل اکمن در بررسی های خود به این نتیجه رسید که بروز برخی هیجانات در بین فرهنگ های مختلف همسان است. فهرست زیر نمایانگر این هیجانات یکسان است.

1. 1. ترس (Fear)


2. 2. خشم (Anger)


3. 3. شادی (Happiness)


4. 4. غم (Sadness)


5. 5. تعجب (Surprise)


6. 6. نفرت (Disgust)


7. 7. تحقیر (Contempt)


8. 8. احساس گناه (Guilt)


9. 9. لذت حسی (Sensory Pleasure)

در دیدگاه اکمن هیجان امری زیستی است که تا حدی تحت تاثیر فرهنگ قرار داد. اکمن در این زمینه مثالی می زند: در گینه نو من از مردم می خواستم که ادای خشونتی را که پیش از یک حمله به وجود می آید، در بیاورند. آنها بازوهایشان را به طرف عقب بالا می بردند، گویی داسی را بلند کرده باشند و لب هایشان را محکم به هم می فشردند. بعد از آنها می خواستم ادای آن را در بیاورند که خشونت دارند اما قصد حمله ندارند، در این زمان آنها قیافه ای می گرفتند که گویی می خواهند شروع به حرف زدن بکنند. حرف زدن حرکتی اجتماعی است.

بعدها همین مطالعه را روی آمریکایی های معمولی انجام دادم. من به آنها می گفتم: ادای وقتی را در بیاورید که دچار عصبانیتی غیر قابل کنترل شده اید و آنها دهانهایشان را به صورتی باز می کردند که گویی بخواهند دشنام بدهند؛ سپس می گفتم: ادای وقتی را در بیاورید که عصبانی هستید اما می توانید خودتان را کنترل کنید و در این زمان آنها دهانشان را می بستند و لب هایشان را به هم می فشردند، گویی بخواهند از زیاد حرف زدن خود جلوگیری کنند. در اینجا به روشنی با تفاوت های فرهنگی روبرو هستیم. اما در مورد سایر اداهای همراهی کننده این حرکات(ابروها، چشم ها و پیشانی) در همه جا با حرکات مشابهی روبرو هستیم، زیرا این ها محصول تکامل هستند.

در بیان عواطف انسانی ما با ترکیبی از فرهنگ و طبیعت سروکار داریم. این حرکات را نمی توان صرفا واکنشی دانست، اما در عین حال چیزهایی هم نیستند که ما آموخته باشیم و همیشه با ما بوده اند. ما یاد نمی گیریم که از شیئی که به طور ناگهانی وارد میدان دیدمان بشود بترسیم. در حالی که می توانیم به کودک بیاموزیم که از بسیاری از چیزهایی پیچیده تر بترسد.

و ...