جو (نام علمی: Hordeum vulgare) یکی از غلات است. چرخه زندگی این گیاه یک ساله و از خانواده گرامینه‌ها (گندمیان) است. کشت جو احتمالاً از ایوپی و آسیای جنوب‌شرقی آغاز شده‌است.
نکات فنی زراعت جو
جو نقش مهمی در تامین پروتئین حیوانی و خوراک دام ها داشته و به همین لحاظ برای نیل به خود کفائی در تامین پروتئین حیوانی و قطع واردات کشت و کار آن از اهمیت خاصی برخوردار است. جوهای بومی و محلی کم توقع تر از جوهای اصلاح شده اند و عملکرد کمتری دارند و برای استفاده از جوهای اصلاح شده و پر محصول باید توقعات آنها از لحاظ کود آب، بذر و تاریخ کشت را تامین نماییم. جو در تناوب زراعی به عنوان محصول کم توقع و پاک کننده زمین از علف های هرز و اصلاح کننده خاک در خاک های جوان نقش عمده ای دارد.
انتخاب زمین
زمینی که برای کشت جو انتخاب می شود باید دارای عمق کافی بوده و نرم، سبک و قوی ودارای زهکش بوده و به خوبی تهویه شود، بهترین خاک دارای بافت متوسط یالومی با ۸-۷ pH می باشد.
کودشیمیایی
نیاز کودی جو آبی به طور میانگین ۲۰۰- ۱۰۰ کیـــلوگرم کود ازته، ۱۵۰-۱۰۰ کیلوگرم کود فسفاته و ۱۵۰-۱۰۰ کیلوگرم کود پتاسه می باشد.
انتخاب بذر
بذر باید دارای قوه نامیه و درجه خلوص بالا و عازی از بذور علف های هرز باشد . بزرگی اندازه و یکسانی بذر اهمیت زیادی دارد و بهتر است قبل از کاشت با سموم قارچ کش مثل کربوکسین تیرام ضد عفونی صورت گیرد.
روش کاشت جو
عمق کاشت بذر جو پاییزه ۴-۳ سانتی متر است. در صورت کمبود رطوبت عمق کاشت ۶-۵ سانتی متر است . عمق کاشت جو بهاره با توجه به نوع رطوبت و نوع خاک ۶-۳ سانتی متر است.
آبیاری
تعداد دفعات آبیاری برای جوهای پاییزه ۵-۴ و برای جوهای بهاره ۳ بار است کمبود آب موجب تقلیل سرعت نمو، سریعتر متوقف شدن نمو و در نتیجه زودرس ساختن آن می گردد.
در شرایط مساعد برای رشد و ن
دیدگاه خود را ثبت کنید