در نتیجه روی آوردن اجباری بسیاری از کسب و کارها و کارکنان آن‌ها به دورکاری با استفاده از فناوری، تحولاتی در رویکرد کارفرمایان نسبت به لزوم تمرکز و استقرار کارکنان در محیط فیزیکی کار به وجود آمده است. اکنون برای بسیاری از امور که بر اساس عقیده غالب جز با حضور کارکنان در محل کار و به روش سنتی قابل انجام نبودند، راهکارهایی مبتنی بر دورکاری و ایجاد تیم‌های کاری غیرمتمرکز معرفی شده است که موفقیت آن‌ها می‌تواند بر نگرش آینده کارفرمایان در خصوص روش‌های کار تاثیر داشته باشد. این تحولی است که بدون فرض اجبار ناشی از همه‌گیری کرونا شاید سال‌ها یا دهه‌ها طول می‌کشید تا در نتیجه پیشرفت عادی فناوری‌ها و تغییر تدریجی در مدل‌های مدیریت کارکنان حاصل شود.
حال سوال اینجاست که آیا این تحول ممکن است در دوران پسا کرونا امتداد یافته و به تغییراتی در رویکرد کارفرمایان نسبت به استخدام کارکنان تمام وقت منجر شود؟ به نظر می رسد فرصت‌های شغلی سنتی با شتاب بالایی در حال ناپدید شدن هستند و بسیاری از مشاغل به کارکنان آزادکار (FreeLancer) که به صورت دورکاری و با استفاده از فناوری‌های ارتباطی توسعه یافته در عصر کرونا فعالیت می‌کنند سپرده خواهند شد. در این صورت لازم است کارکنان فعلی که بر اساس روش‌های سنتی کار رشد یافته‌اند، آگاهی‌های لازم را نسبت به این شرایط جدید به دست آورند و بدانند که با چالش‌های پیش رو در مسیر شغلی خود چگونه رو به رو شوند.
دیدگاه خود را ثبت کنید