چکیده
در شكل گيري قالب يك طرح و تعريف شدن آن به عنوان يك پروژه معماري عوامل متعددي تاثير گذارند. هر چه اين عوامل منطقي تر و حساب شده تر باشند ، لزوم اجراي طرح نيز بيشتر احساس مي شود اما نكته قابل توجه اين است كه نقطه مشتركي در تمامي عوامل بوجود آورنده و شكل دهنده طرح كه ميتوان آنها را ايده هاي جزيي نيز ناميد وجود دارد و آن همانا نياز انسان است و در حقيقت تنها ، نياز هاي انسان است كه لزوم هستي يافتن و خلق يك اثر معماري را آشكار ميسازد.
موسيقي و شعر و معماري هر سه از گرايشهاي اصيل هنرهاي ايران زمين بوده اند كه تا به امروز نيز آوازه شاهكارهاي معماري ايراني در جهان و تاثير شعر و موسيقي ايراني بر موسيقي دنيا انكار ناپذيرمي باشد. چه بسا بعضي عوامل در كمرنگ نشان دادن اين گرايش هاي هنري بخصوص موسيقي ايران اعم از سنتي و مردمي نقش بازي كرده اند . وليكن چيز اصيل هميشه اصيل است و حفظ اصالت ايراني و طبقه ما ايرانيان از اساسي ترين عوامل در حفظ و رشد موسيقي ايران ايجاد شرايط و زمينه هاي مناسب براي پرورش و شكوفايي استعداد ها و نيز شرايطي براي به نمايش گذاردن آموخته ها و استعداد هايمان ميباشد . به سبب فراهم آمدن اين شرايط به وجود آوردن مجموعه اي نياز ميباشد كه هم محيط آموزش و تعليم در آن فراهم آيد و هم اين مجموعه قابليت برگزاري اجراهاي ملي ـ علمي ـ فرهنگی ـ كلاسيك و مردمي و سنتي و موسيقي ديگر ملل را داشته باشد.
چرا كه آشنايي و شناساندن انواع موسيقي چه ايراني و چه غير ايراني در سير كمالي امر موسيقي براي هنرجويان و هنرمندان و مردم عادي نقش بسزايي دارد . در حال حاضر تنها مجموعه قابل قبول از نظر اجراي زنده موسيقي و اپرا در سطح كشور مجموعه تالار وحدت تهران مي باشد كه با 970 نفر ظرفيت مي بايست پاسخگوي80 ميليون جمعيت ايران باشد . تالارهاي ديگر موسيقي و نمايش هيچكدام ظرفيت و استانداردهاي لازم براي يك اجراي زنده با تعداد شنوندگان نسبتآً زياد را مخصوصأ در سطح شهر ساوه ندارند و در حد يك كنسرت كوچك كلاسيك مي باشند .موسيقي و شعر همواره يكي از مهمترين همدمان بشر و نزديكترين هنرها به او بوده است، از زمانهاي بسيار دور كه ضربات منظم طبل براي خبر دادن به كار مي رفته تا زماني كه مراسم و تشريفات مذهبي همراه با موسيقي در تمدنهاي اوليه ظاهر شده و به اوجي مانند موسيقي كليسا در اروپا رسيده است.
در همه حال اثر معماري، به وسيله شكل يا فرم خاص خودش، به بياني كه ويژه آن است، به نيروي برانگيزاننده اش يا به وسيله نمادهايي كه در خود دارد، قابليت آن را دارد كه نقش يك وسيله ارتباط فرهنگي – اجتماعي را عهده دار شود، و در نهايت، پيمودن راه تعالي را در محيط اجتماعي خاصي هموار كند؛ و اين راهي است كه موسيقي نيز ميپيمايد و به اين منظور است كه جمله ها و تم ها و موتيفهايي را، به نظمي خاص و در پيروي از قواعدي كه ريشه و اساس تجربي دارند و متكي بر رياضيات – طبيعيات اند، در چهارچوبهايي، به فرم سونات يا سمفوني يا فوگ … ، كنار يكديگر قرار ميدهد.
دیدگاه خود را ثبت کنید