این تحقیق پیشرفت به سمت خستگی را در دو عضله مختلف تند انقباض و کند انقباض ارزیابی کرد. نسبت فیبر هنگامی که توسط تحریک الکتریکی عملکردی (FES) در سه فرکانس (10، 35 و 50 هرتز) فعال می شود. خستگی به عنوان یک افت 50٪ از نیروی اولیه ناشی از FES 25٪ حداکثر انقباض ارادی (MVC) تعریف شد. ده بزرگسال سالم (میانگین سنی: 3.0 ±، 23.2 سال) انتخاب شدند. شرکت کنندگان قبل از شرکت فرم رضایت نامه تایید شده IRB( یک سازمان که بر تحقیقات زیست پزشکی مربوط به انسانها نظارت دارد و می تواند تحقیقات را تایید، رد و یا تقاضای تغییر دهد.) را امضا کردند. پروتکل هایی برای ارزیابی اثرات اندازه ماهیچه، نوع فیبر و فرکانس FES بر زمان کل تا ایجاد خستگی ایجاد شد. FES بر زمان کل تا ایجاد خستگی ایجاد شد. نتایج نشان داد که VL غالباً تند انقباض سریع‌تر از APB کند انقباض در فرکانس‌های بالاتر (P <0.05) خسته می‌شود، اما با تحریک در 10 هرتز تفاوت معنی‌داری در خستگی دو عضله مشاهده نشد. به طور کلی، اندازه عضله و فرکانس های FES برخی از تعاملات قابل توجهی را هنگام ایجاد یک نیروی تعریف شده و در طول توسعه خستگی نشان دادند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که برای کاهش خستگی ، زمانی که فرکانس تحریک بهینه گروه عضلانی اعمال می‌شود، درمان‌های FES نباید برای گروه‌های عضلانی بزرگ و کوچک به ترتیب از 14-16 دقیقه گذشته باشد.
دیدگاه خود را ثبت کنید