عنوان مقاله:
مقاله طبق اصول علمی مقاله نویسی نگارش گردیده است.
فایل به صورت pdf ارسال شده است.
فایل در همایش چاپ شده است.
در ایران، در اغلب طرح‌های توسعه‌ای کمتر به ابعاد اجتماعی توجه شده و تمرکز بیشتر بر پایداری زیست‌محیطی و در حوزه آب، مراتع، جنگل‌ها و امور طبیعی بوده است. در اسناد و برنامه‌های توسعه نیز این تقلیل‌گرایی دیده می‌شود. برای توسعه و پیشرفتی مداوم و پایدار، لازم است که در اسناد فرادستی، ابعاد اجتماعی پایداری که ضامن حفظ هویت و فرهنگ و اجتماعات بومی است مورد توجه لازم قرار گیرد و نگاشت نهادهای مسئول در پیشبرد اهداف توسعه‌ای مشخص شود. این مقاله با روش اسنادی به بررسی مهم‌ترین شاخص‌ها و نشانگرهای پایداری اجتماعی در پیش‌نویس سند الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت می‌پردازد.
پایداری اجتماعی اصول و قلمرو رویکردهای اجتماعی سنتی از جمله سلامتی و عدالت را با مسائل مربوط به مشارکت و محیط‌زیست و سرمایه اجتماعی و اقتصادی و اخیراً با مفاهیم شادی، خوب زیستن و کیفیت زندگی ادغام کرده است. از آنجا که پایداری اجتماعی باید با توجه به شرایط جامعه و مقتضیات زمان و مکان تعریف شود و تمهیدات لازم برای دستیابی به آن صورت گیرد، ابعاد پایداری اجتماعی مورد نظر در این مقاله عبارت‌اند از: عدالت و برابری؛ مشارکت؛ تنوع در عین همبستگی؛ شمول؛ امنیت؛ کیفیت زندگی و خوب زیستن؛ حفظ تعادل جمعیت؛ و حکمرانی شایسته. مصادیق این شاخص‌ها در پیش‌نویس سند بیشتر معطوف به عدالت و امنیت (آن هم بیشتر در حوزه توان نظامی و دفاعی) است. شاخص‌هایی چون شمول و فراگیری و (مصادیقی چون توانمند‌سازی و جایگاه زنان که ذیل آن قرار می‌گیرد) و آزادی به عنوان یک مفهوم انسانی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
دیدگاه خود را ثبت کنید