اقتصاد رفاه اگرچه بهعنوان یکی از حوزههای متمایز علم اقتصاد محصول قرن بیستم تلقی میشود، اما یقیناً ریشههای این رشته به قرون هجده و نوزده برمیگردد. اگر بخواهیم به نحوی عام از اقتصاد رفاه صحبت کنیم باید از مندویل، ویکو (Giovanni Battista Vico)، اسمیت (Adam Smith) و… بیآغازیم، ولی آنچه مدنظر این نوشته است با آغازیدن از پارتو بهعنوان پدر رشته اقتصاد رفاه میسر خواهد شد. اما لازم است قبل از ورود به بحث پارتو از گوسن (Hermann Heinrich Gossen)، دیوپیت (Jules Dupuit) و والراس (Leon Walras)، بهعنوان پیشگامان پارتو یاد کنیم. گوسن (۱۸۵۴) و دیوپیت (۱۸۴۴) بهخوبی در پیریزی چارچوبی مدرن از مطلوبیتگرایی مشارکت کردند. والراس (۱۸۷۴) بر اساس مقولات ماکزیممسازی (Maximization) سود و همچنین مطلوبیت توانست یک سیستم تعادل عمومیارائه نماید.(Andersson and Löfgren, 2007)
نگرشهای رفاه اجتماعی
به طور كلی میتوان سه نوع نگرش، نسبت به رفاه اجتماعی را از یكدیگر تمییز داد:
1. نگرش حداقلی؛ كه از آن به عنوان "پسماندی" نیز تعبیر میشود و براساس آن، دخالت دولت در كمك به نیازمندان نهی شده و تنها زمانی كه جامعه، خانواده و بازار از این مهم باز مانند، دخالت میكند؛
2. نظام مشاركتی؛ مبتنی بر اشتغال و مشاركت افراد در تأمین منابع مالی و سیاستهای رفاهی است؛
رتبهبندی شاخص رفاه برای سال ۲۰۱۵
۳۰کشور اول از ۱۴۲ کشور در فهرست لگاتوم به ترتیب رتبه عبارتند از:
۱نروژ، ۲. سوئیس، ۳ دانمارک، ۴ نیوزیلند، ۵ سوئد، ۶ کانادا، ۷ استرالیا، ۸ هلند، ۹ فنلاند، ۱۰ ایرلند، ۱۱ ایالات متحده آمریکا، ۱۲ ایسلند،۱۳ لوکزامبورگ، ۱۴ آلمان، ۱۵ بریتانیا، ۱۶ اتریش، ۱۷ سنگاپور، ۱۸ بلژیک، ۱۹ ژاپن، ۲۰. هنگکنگ، ۲۱ تایوان، ۲۲ فرانسه، ۲۳ مالت، ۲۴ اسپانیا، ۲۵ اسلوونی، ۲۶ جمهوری چک، ۲۷ پرتقال، ۲۸ کره جنوبی، ۲۹ لهستان، ۳۰. امارات متحده عربی.
لینک بازاریابی این فایل که مخصوص نام کاربری شما ایجاد شده است را کپی و در شبکه های
اجتماعی یا سایت و وبلاگ خود منتشر کنید و از 10 تا 15 درصد پورسانت بازاریابی فروش این
فایل بهره مند شوید.
دیدگاه خود را ثبت کنید