تئو! می دانی چه ساعتی است؟
تئو واقعا در خواب نبود. سر به زیر ملافه برده و خود را به موج لذت بخش بیدار شدن سپرده بود. درست در لحظه ای که مادرش وارد اتاق میشد، خواب می دید که پوست پاهایش شروع به جدا شدن کرده اند و اینک می تواند بدون چسم خویش، در هوا بالا رود چه رؤیای تصور ناپذیری! و حالا باید به آن پایان داد؟ وقتی آدم چنین خوش، میان خواب و بیداری پرسه میزند؛ چرا؟ ملینا نورنه ” فریاد زد:
مه پاشو، کافی است! این دفعه باید بلند شوی، والا… با صدای خفه ای ناله کرد: -نها بالش را تکان مده! مادر اعتراض کنان گفت:
– هر دفعه، همین بازی است. از بس شب بیدار میمانی، صبح، کسل از خواب برمی خیزی این هم تقصیر خودت است؟
تئو به زحمت راست نشست….
دیدگاه خود را ثبت کنید