رضا شاه در این کتاب می نویسد: بعد از قبول سلطنت ایران، اولین سفری که در خاطر من نقش بست مسافرت به مازندران بود به دو دلیل: اول. تا راه مازندران به تهران باز نشود، تهران نمی‌تواند آسایش نعمت داشته باشد.
مازندران است که بزرگترین روزنه‌ی اقتصادیات را به روی تهران می‌گشاید، چون فعلا راهی بین تهران و مازندران موجود نیست، من می‌خواهم شخصا بیندیشم که از کدام و با چه وسیله‌ای باید محظور سلسله جبال البرز را مرتفع سازم؟
البرز را بشکافم و تهران را به مازندران متصل سازم و نعمات مازندران را با نزدیکترین فاصله نصیب تهران ساخته و در عین حال مازندران را نیز با وجود آن همه نعمت‌های طبیعی از فقر و بی سامانی نجات بخشم. دوم. مازندران خانه من است، مسقط‌الراس من است. احساسات و عواطف من طبعا به طرف مازندران صعود می‌کند و هزاران احساس و عاطفه هم طبعا از مازندران به طرف من در پرواز است.
| نویسنده | رضاشاه پهلوی |
| انتشارات | بنیاد همایون |
| نوبت چاپ | دوم 1392 |
| زبان | فارسی |
| تعداد صفحه | 350 |
دیدگاه خود را ثبت کنید