« اوستا » کارنامهی باستانی ایرانیان است. کتابی آیینی، اخلاقی و ادبی میباشد. گفتار زرتشت پیامبر باستانی ایران که پیامش پندار، گفتار و کردار نیک بود و بهروزی انسان در نبرد با اهریمن جهل و دروغ وکید. ابراهیم پورداوود از بزرگترین دانشمندان ایرانی است که در نشر فرهنگ، زبان و ادبیات پیش از اسلام، اشتیاق نشان داد و سالهای سال به پژوهش و کاوش در آن پرداخت. ایشان در سحرگاه آدینه 20 بهمن 1264 خورشیدی در سبزه میدان رشت در خانهای که تا چند سال پیش، دبستان عنصری نام داشت، تولد یافت. پدرش، حاجی داوود، بازرگان و ملاک بود و خانوادهاش در رشت، داوودزاده شهرت داشتند. ایشان در یکی از بزنگاههای تاریخی ملت ایران به دنیا آمد و تأثیر فوق العادهای بر رشتهی ایران شناسی گذاشت و در چهره اش میگفتی کتیبههای کهن ایرانی تصویر میشد شگفتا از این سرزمین دیر پای و باستانی که هر وقت در تنگنایی گرفتار میشود فرزندی از آن بر میخیزد که یک تنه چون ققنوس از خاکستر تاریخ سربر میافرازد و امید دل ایرانیان میشود و چون آرشی که یک تنه مرزهای نورانی دانش را در مینوردد .
اوستا نام فراگیر مجموعهی کهن ترین نوشتار و سرودههای ایرانیان است، که همانا دانشنامهی ایرانیان بوده و در روزگار باستان بیست و یک نسک (کتاب) داشته و هم اکنون دارای پنج بخش است. بخشهای اوستا بر این پایه اند: یسنه که سخنان زرتشت، شناخته شده با نام گاهان در آن گنجانده شده، یشتها (سرودهای نیایشی)، وندیداد، ویسپرد و خرده اوستا.
دیدگاه خود را ثبت کنید