دایره المعارف فارسی (مصاحب):
این کتاب نخستین دایرة المعارف عمومی در زبان فارسی است که بر اساس شیوههای نوین و معتبر دایرةالمعارف نویسی تهیه شده و شامل 30000 مقاله ترجمه شده و 10000 مقاله تألیفی است.
جلد اول آن از حرف "الف" تا "ش" در 1345 انتشار یافت. جلد دوم در دو بخش تدوین شد که بخش اول از حرف "ش" تا "ل" در سال 1359 و بخش دوم از حرف "ل" تا "ی" در سال 1374 منتشر گردید.
مؤسسه انتشارات فرانکلین در سال 1335 به پیشنهاد حسن تقی زاده (1257-1348) درصدد تألیف دایرةالمعارفی بر اساس دایرة المعارف یک جلدی کلمبیا وایکینگ (چاپ نیویورک، 1953م.) برآمد. سرپرستی آن به غلامحسین مصاحب (1289 - 1358) سپرده شد. در ابتدا بنا بر ترجمه مقالات بود، اما به گفته مصاحب بسیاری از مقالات آن دایرة المعارف برای خوانندگان امریکایی نوشته شده بود و برای جوابگویی به نیازهای فارسی زبانان لازم بود. 10000 مقاله به آن افزوده شود و حدود 10000 مقاله آن کنار گذاشته شود. بدین ترتیب کار از صورت ترجمه خارج شد و جنبه تألیف و ترجمه به خود گرفت.
اعضای هیأت تحریریه و برخی نویسندگان آن عبارت بودند از: احمد آرام، فریدون بدره ای، احمد بطحایی، عباس زریاب خویی، عبدالحسین زرین کوب، مهدی محقق، مصطفی مقرّبی، و محمود مصاحب.
از آنجا که دایرة المعارف نویسی به شیوه نوین در زبان فارسی سابقه نداشت، مصاحب نظامی خاص برای انتخاب عناوین، تنظیم مقالات، ضبط تلفظ ها و اصطلاحات علمی، ضبط فارسی علوم خارجی و علامات اختصاری، ارجاعات، رسم الخط، علائم نقطه گذاری و دیگر موارد وضع کرد که در سراسر کتاب از آن پیروی شد.
تنظیم این دایرة المعارف الفبایی است و در آن حرف "آ" و "الف" با هم آمده است. اسامی افراد به صورت اسم اشهر آمده و در مورد افراد معاصر از قاعده کلی تقدم نام خانوادگی استفاده گردیده، اما گاه از این روش عدول شده است؛ مثلاً شرح حال "پروین اعتصامی"، "فروغ فرخزاد" و "فیدل کاسترو" ذیل نام کوچک فرد آمده است. قواعد وصل و فصل، فاصله میان کلمات که تا پیش از مصاحب به هیچ وجه تعریف شده و تحت قاعده نبود، توجه به کوتاه نویسی، کوتاهی و بلندی جمله های هر بند و یکدستی شیوه نگارش مقالات از ویژگیهای ارزنده کتاب است.
برای تلفظ کلمات و اسامی از حروف آوانگاری بین المللی استفاده شده است. جدول الفبایی صوتی مأخوذ از الفبای لاتینی و جدول اختصارات نیز برای صرفه جویی در فضا و حجم دایرة المعارف به کار گرفته شده است که در "مدخل" جلد اول و ابتدای جلد دوم آمده است.
از دیگر ویژگیهای این دایرة المعارف روش خاص مصاحب در وضع لغات جدید علمی و ترجمه اصطلاحات خارجی است؛ از جمله ابداع حرف "ایرانیک" در فارسی به جای حرف "ایتالیک" در متون لاتینی؛ توجه به واژهسازی و ساختن مصدرهای جعلی، مثل "یونیدن"، "اکسیدن" و "قطبیدن"؛ آوردن کلمات ابتدا به ساکن و آواهای بیرون از شش مصوت کوتاه و بلند فارسی و ارائه معادلهای انگلیسی یا فرانسوی مدخل ها، به خصوص مدخلهای علمی.
در سال 1350، مصاحب از کار سرپرستی دایرة المعارف کناره گیری کرد. تا آن زمان، بخش زیادی از مقالات جلد دوم تا حرف "ع" حروفچینی و آماده چاپ شده بود. سرپرستی جلد دوم (بخش اول) را رضا اقصی بر عهده گرفت.
دلیل انتشار این جلد در دو بخش، در اختیار قرار دادنِ سریعترِ قسمتی از آن به خوانندگان و تقسیم کتاب به دو حجم نسبتاً برابر بوده است.
دیدگاه خود را ثبت کنید