آناتول فرانس نویسندهی کتاب "خدایان تشنه اند"، به احترام دستاوردهای ادبی خود جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. این رمان خطرات کشوری را که خشمگینانه عصبانی است را به خوبی و با جزئیات نشان می دهد. همچنین وحشتی که ممکن است ایجاد شود وقتی که افکار عمومی حق دارد عدالت را از منظر خودش و با اعدام های تصادفی به اجرا در آورد، به خوبی به تصویر کشیده شده است.
رمان خدایان تشنه اند عواقب شرایطی را نشان میدهد که بشریت توسط یک ایده تباه می شود، حتی یک ایدهی خوب
و آن زمانی است که خود آن ایده اهمیت بیشتری نسبت به آدم هایی که آن را دارند پیدا میکند.
قسمت هایی از کتاب خدایان تشنه اند (لذت متن):
کلیسا در میدان تنگ و تاریکی نزدیک نردههای کاخ واقع بود. در جلوخوانش که مرکب از دو قسمت کلاسیک مزین به گچبری های واژگون و مشعل های رنگ و رورفته و آسیب دیده بود، علائم و صور مذهبی را حک، و با خطوط سیاه در بالای در شعار جمهوری خواهی «آزادی، برادری، برابری یا مرگ» را نقش کرده بودند. اواریست گاملن وارد شبستان شد. در زیر همان سقف هایی که کشیشان سن پل گرد آمده و با جامه های سپید نماز جماعت می خواندند، اکنون میهن پرستان با کلاه های قرمز برای انتخاب نمایندگان شهرداری، و شور در امور سکسیون، اجتماع می کردند. مجسمه های قدیسین را از جای خود بیرون کشیده و مجسمه های نیم تنه ی بروتوس، ژان ژاک روسو و لوپل تیه را به جای آن ها قرار داده بودند. تابلوی حقوق بشر بر فراز محراب یغما شده، آویزان بود…
دیدگاه خود را ثبت کنید