فهرست مطالب
مقدمه
تعریف اختلالات رفتاری تخریبی
شدت اختلالات رفتاری تخریبی
انواع اختلالات رفتاری تخریبی
اختلال نافرمانی مقابله جویانه
اختلال سلوک در اختلال رفتاری تخریبی
علت ابتلا به اختلالات رفتاری تخریبی
راهکارهایی مقابله با پرخاشگری و لجبازی در کودکان
بخشی از متن
مقدمه
اختلالات رفتاری تخریبی یا DBD، یکی از انواع اختلالات روانی با نشانه پرخاشگری و لجبازی در کودکان است که گروه های سنی کودکان را بیش از سایر افراد درگیر می کند. معمولا پسرها بیشتر از دخترها در معرض ابتلا به اختلال رفتاری تخریبی هستند. اختلال رفتاری تخریبی می‌تواند زندگی روزمره و تحصیل کودکان را تحت تأثیر جدی قرار دهد. از علائم اصلی اختلال رفتاری تخریبی در کودکانی که مبتلا به آن هستند این است که چنین کودکانی به شدت لجباز، خودمختار و طغیانگر هستند و الگوی رفتاری مداومی از رفتارهای سرپیچی‌گرایانه، عدم سازش و همکاری نکردن با دیگران از خود به نمایش می گذارند.
تعریف اختلالات رفتاری تخریبی
کودکان مبتلا به اختلالات رفتاری تخریبی به شدت خود مختار، لجباز و یک دنده، نافرمان و تحریک پذیر هستند. رفتار آنان در اکثر مواقع با پرخاشگری و طغیانگری همراه است. آنان اشتیاق بسیاری برای نقض حقوق دیگران و زیر پا گذاشتن قوانین دارند. علاوه بر آن که در خانه از والدین خود حرف شنوی ندارند بلکه در مدرسه و اجتماع نیز از اجرای قوانین در خانه و دستورات معلم و مدیر سرپیچی می کنند.
آنان به طور عمد به پرخاشگری فیزیکی روی می آورند و به طور کلی تمایل به درگیری و خصومت با دیگران مخصوصا بزرگترها، معلم و والدین و هم کلاسی های خود دارند. به هنگام رویارویی با بزرگترها در شرایطی که کودک مجبور به انجام وظایف خود است شیوه ی برخورد آنان بی تفاوتی محض یا پرخاش برای سرپیچی است.
شدت اختلالات رفتاری تخریبی
شدت اختلالات رفتاری تخریبی در کودکان مختلف می تواند خفیف یا شدید باشد. در اکثر کودکانی که دچار اختلال رفتاری تخریبی هستند این اختلال با اختلالات روانی دیگر مانند اختلال نقص توجه نیز همراه است. نشانه ها و شدت اختلال با افزایش سن ممکن است تحت تاثیر نوع برخورد والدین و عدم پیگیری روش های درمانی مناسب افزایش یابد. در صورتی که اختلال رفتاری تخریبی در فرد شدید بوده و اقدامات درمانی لازم نیز صورت نگرفته باشد احتمال این که اختلال رفتاری کودکان خود را در بزرگسالی با شدت بیشتر داشته باشد بالا می رود.
هم چنین به دلیل روان ناآرامی که کودک دارد ممکن است در بزرگسالی به سایر انواع اختلالات روانی نیز مبتلا شود. درمان به موقع اختلالات رفتاری تخریبی باید توسط والدین جدی گرفته شود زیرا اگر درمان نشده و تا سال های بزرگسالی ادامه پیدا کند این امر علاوه بر این که مانع پیشرفت شغلی و تحصیلی فرد می شود می تواند اثرات زیان باری بر جنبه های مختلف زندگی و سلامت روان او وارد سازد.
و ...
دیدگاه خود را ثبت کنید