چند کلامی از زبان اِدیِت سودرگِران
کسی نمیتواند اِنکار کند که سُرودههای من شعر است. اما نمیخواهم ادعا کنم که شعرهایم موزون میباشند.
من کوشیدهام برخی شعرهای ناسازگار را در قالب وزن بگنجانم و بدین ترتیب به این نتیجه رسیدهام که من تنها در آزادی کامل، یعنی به بهای رها کردن وزن است که توانایی استفاده از واژهها و تصاویر را دارم.
شعرهای من باید همچو یادداشتهای پراکنده تلقی شوند.
فهرست شعرهای اِدیِت سودرگِران
از دیوان شعرها
از دیوان “سرزمینی که وجود ندارد”
از دیوان بربط سپتامبر
از دیوان پیشخوان گُل سُرخ
دیدگاه خود را ثبت کنید