چکیده چهارطاقی به همراه ایوان، دو شکل شاخص معماری ایرانی همواره در معرض توجه پژوهشگران بوده اند، با این وجود چهارطاق هنوز به لحاظ گاهنگارنه، کاربردی و هویتی، سازه ای است که به خوبی شناخته نشده است، این موضوع می تواند به عنوان معضلی در زمینه ی باستان شناسی دوران ساسانی و اوایل اسلام مطرح شود. بدین لحاظ در مقاله حاضر با پرداختن به این نکته و با استفاده از داده های در دسترس مرتبط، سعی در روشن تر کردن مسائل پیرامون این سازه ها داشته و نشان داده که با توجه به این شواهد احتمالا اوج ساخت بناهای موسوم به چهارطاقی در نیمه دوم دوره ی ساسانی و کارکرد حداقل بخش مهمی از آن ها در ارتباط با کیش زرتشتی بوده است.
دیدگاه خود را ثبت کنید