فهرست مطالب
مقدمه
تعریف
انواع دارایی های نامشهود
ویژگی های دارایی های نامشهود
حسابداری دارایی های نامشهود
اندازه گیری دارایی نامشهود بعد از شناخت اولیه
عمر مفید
استهلاک
برکناری و واگذاری
جمع بندی
بخشی از متن
مقدمه
دارایی ها کلیه اموال،مطالبات و سایر منابع متعلق به یک موسسه که در نتیجه معاملات،عملیات مالی یا سایر رویدادها ایجاد شده و قابل شناسایی به پول بوده و دارایی منافع آتی می باشد. دارایی ها یکی از بخش های اصلی ترازنامه واحد تجاری هستند.
دارایی هایی مانند وجه نقد، زمین و ساختمان، منابع اقتصادی با منافع آتی هستند که ماهیت عینی دارند.
اما نوعی از دارایی ها هستند که قابل دیدن نیستند. این دسته دارایی ها، دارایی های نامشهود نامیده می شوند.
در این مبحث تلاش کردیم شما را بیشتر با حسابداری این دارایی ها آشنا کنیم.
تعریف
دارایی های نامشهود یا Intangible Assets (به اختصار IA) طبق استاندارد حسابداری شماره 17 به شکل زیر تعریف می شوند:
يك دارايي قابل تشخيص غيرپولي و فاقد ماهيت‌عيني.
با اینکه این تعریف به نظر بسیار ساده به نظر می رسد اما بهترین تعریف برای این دارایی هاست.
معمولا مواردی مانند: سرقفلی، حق اکتشاف،حق اختراع، حق تالیف، حق امتیاز و علائم تجاری به عنوان مثال هایی برای این دارایی در نظر گرفته می شوند، اما امروز با تغییر مدل کسب و کار و پیشرفت و توسعه روش های درآمدزایی مواردی مانند لیست شماره موبایل یا ایمیل های مشتریان، مدل درآمدی یا دامنه سایت موسسه و نرم افزار رایانه ای نیز به عنوان دارایی های نامشهود در نظر گرفته می شود.
انواع دارایی های نامشهود
در یک دسته بندی کلی دارایی های نامشهود به دو دسته “قابل تشخیص” و “غیر قابل تشخیص” تقسیم می شوند.
1. قابل تشخیص: این دارایی ها قابل تقسیم هستند و حتی می توان آن ها را به فروش رساند.
مانند حق اکتشاف،حق اختراع، حق تالیف، حق امتیاز.
2. غیر قابل تشخیص: این دارایی ها بخشی جدایی ناپذیر از واحد تجاری هستند.
مانند سرقفلی
در اینجا به تعریف برخی از دارایی های نامشهود می پردازیم:
و ...
دیدگاه خود را ثبت کنید