فهرست مطالب
مقدمه
استهلاک در حسابداری
انواع استهلاک در حسابداری
عوامل مستهلک شدن دارایی ها
عوامل و متغیرهای تعیین هزینه استهلاک
روش های محاسبه استهلاک دارایی
مقایسه روش های استهلاک در حسابداری
بخشی از متن
مقدمه
دارایی های ثابت یا دارایی های عملیاتی یک مجموعه همان دارایی های بلند مدت یک سازمان می باشند، که دارای عمر مفید هستند. فرآیند تخصیص بهای های تمام شده یک دارایی ثابت به سال های عمر مفید آن، استهلاک گفته می شود. هدف اصلی حسابداری استهلاک، کمک به اندازه گیری سود می باشد. محاسبه استهلاک از مهمترین هزینه های مرتبط با اموال، ماشین الات و تجهیزات می باشد. در این مبحث با مفهوم استهلاک در حسابداری و انواع آن، روش های محاسبه استهلاک دارایی ها در حسابداری و روش های ثبت استهلاک در حسابداری آشنا می شویم.
استهلاک در حسابداری
هدف اصلی حسابدای استهلاک، کمک به اندازه گیری سود و لزوم به حساب گرفتن کاهش در سودمندی دارایی می باشد. همانطور که در بالا به آن اشاره شده است سرشکن کردن و تخصیص بهای تمام شده دارایی ثابت به سالهای عمر مفید آن استهلاک گفته می شود. اصل مقابله هزینه ها با درآمدها، واحدهای تجاری را ملزم ساخته بهای تمام شده دارایی را در طول سالهایی که از آن برای ایجاد درآمد استفاده می شود، به هزینه تبدیل کنند. به عبارت دیگر بهای تمام شده در طول عمر مفید دارایی ثابت می ماند بطوریکه مجموع اقلام استهلاک دوره های استفاده از آن برابر می شود با، بهای اولیه منهای ارزشی که برای دارایی اسقاط در نظر گرفته شده است.باید در نظر داشت حسابداری استهلاک، سرشکن کردن بهای تمام شده است و با آن ارزش دارایی تعیین نمی شود. هر چقدر عمر مفید دارایی کم می شود، استهلاک ان به صورت منظم به عنوان هزینه به عملیات واحد اقتصادی اختصاص می یابد.
استهلاک در حسابداری به دو مورد باید توجه داشت:
دیدگاه خود را ثبت کنید