توضیحات محصول

پاورپوینت اصول هرس و تربیت گیاهان باغبانی

قسمتی از متن پاورپوینت

هرس كردن

به طور كلی هرس عبارتست از قطع كامل یا جزیی شاخه، ریشه، پوست، برگ و یا گل و میوه به منظور تحت تأثیر قرار دادن و هدایت نحوه رشد و باروری گیاه.

هرس کردن یكی از عملیات مهم باغبانی است كه از حدود سه هزار سال پیش شناخته شده و مورد استفاده قرار گرفته است.

دلایل و فواید هرس را می توان به شرح زیر خلاصه كرد:

1- حذف شاخه های مزاحم، خشك شده، آفت زده، مریض و شكسته جهت حفظ و تأمین سلامت گیاه.

2- ایجاد شرایط مناسب جهت ورود نور و هوا به درون شاخساره و خلوت ساختن نقاط شلوغ و متراكم آن به منظور ایجاد مكان تولید محصول بیشتر و مرغوبتر.

3- ایجاد شكل ویژه در شاخساره گیاه، این امر به ویژه در میوه كاری و نیز در شكل سازی گیاه جهت تزئین باغ و باغچه از اهمیت خاصی برخوردار است.

4- ایجاد تعادل بین شاخساره و ریشه به ویژه هنگام نشا كاری و جابجا كردن گیاه جهت موفقیت و ایجاد امكان رشد اولیه سریعتر برای گیاه.

5- جوان ساختن درختان مسن از طریق حذف شاخه های پیر و وادار كردن درخت به تولید شاخه های جدید، جهت بالا بردن قدرت باردهی آن.

6- پیش یا پس اندازی باروری گیاه و تنظیم گلدهی و ایجاد تعادل بین رشد رویشی و میزان محصول و بالا بردن كیفیت فرآورده تولید شده.

7- محدود كردن رشد و كوتاه ساختن گیاه برای تسهیل عملیاتی مانند سمپاشی و برداشت محصول و نیز به دلایل تزئینی.

زمان هرس

بسته به نوع گیاه و هدف از هرس این كار در دو موقع از سال انجام می شود:

یكی هرس كه در هنگام ركود یا خواب زمستانه انجام می شود و هرس سیاه یا هرس زمستانه نامیده می شود و دیگری هرسی كه در دوره فعالیت گیاه یعنی هنگامی كه گیاه دارای برگ و احیاناً گل و میوه است انجام می گیرد و هرس سبز یا هرس تابستانه نام دارد

زمان هرس

بسته به نوع گیاه و هدف از هرس این كار در دو موقع از سال انجام می شود:

یكی هرس كه در هنگام ركود یا خواب زمستانه انجام می شود و هرس سیاه یا هرس زمستانه نامیده می شود و دیگری هرسی كه در دوره فعالیت گیاه یعنی هنگامی كه گیاه دارای برگ و احیاناً گل و میوه است انجام می گیرد و هرس سبز یا هرس تابستانه نام دارد

این هرس ها مهمترین گام بر تشكیل شاخه های اصلی درخت یا بوته آینده به شمار   می روند و در حقیقت بنا و اساس شكل آینده گیاه را تشكیل می دهند.

علاوه بر این هرس ها، حذف شاخه های شكسته، مریض و آفت زده نیز باید در زمستان پیش از فعال شدن گیاه انجام شود زیرا این نوع شاخه ها معمولا ًپناهگاه و منبع انتشار آفات و امراض اند. هرس دیگری كه باید حتماً در زمستان انجام شود هرس ریشه است.

هرس سبز یا تابستانه

این نوع هرس ها گرچه همگی به نام تابستانه خوانده می شوند ولی در عمل بر حسب نوع  می توان آنها را از اوایل تا اواخر تابستان انجام داد.

مهمترین هرس های تابستانه عبارتند از: حذف گلها و میوه های اضافی كه كلاً تنك كردن نامیده می شوند. ایجاد زخم بر روی پوست، حذف نركها و پاجوشها، بریدن قسمتهای انتهایی شاخه های تند رشد و هرس بوته های زینتی و بالاخره هرس برگ.

هرس شاخه

در بین اعضا مختلف یك گیاه تعداد و نحوه رشد شاخه ها مهمترین عامل تعیین كننده در نحوه و اندازه پایداری آن در مقابل فشارهای ناشی از وزن میوه، باد و برف و یخبندان زمستانه به شمار می رود. به علاوه نحوه قرار گرفتن شاخه ها و زاویه آنها با تنه و شاخه های اصلی تر به میزان زیادی بر روی قدرت باروری گیاه و تحمل آن در برابر شرایط نامساعد جوی تأثیر می گذارد. به این دلایل در هنگام هرس شاخه های یك گیاه باید دقت زیادی به كار برد و همواره شكل و اندازه نهایی آ ن را درنظر گرفت به طور كلی شاخه های یك گیاه چوبی را می توان به دو گروه بارور و نابارور تقسیم نمود. شاخه های نابارور عبارتند از: پاجوشها، نركها و شاخه های معمولی بی بار   (فاقد گل و میوه).

هرس ریشه

ریشه از دو طریق به رشد گیاه كمك می كند. یكی از طریق جذب آب كه به عنوان نیروی محركه رشد بكار می رود و دیگر از طریق هورمون های ویژه ای از گروه جیبرلین كه عامل تحریك رشد گیاهی هستند. وجود تعادل بین حجم ریشه با شاخساره برای رشد و باروری متناسب گیاه مورد لزوم است. اگر این تعادل، در جهت ریشه به هم بخورد (از بین رفتن شاخساره در اثر هرس  شدید و یا حمله بیماریها و آفات)‌ گیاه تولید شاخساره بسیار می كند و باردهی آن به عقب می افتد.

اگر به هم خوردن تعادل در جهت شاخساره باشد ریشه به دلیل نامناسب بودن خاك و كم آبی و یا از بین رفتن آن در اثر حمله بیماریها و آفات رشد گیاه محدود می شود و در عوض گیاه زودتر به بار می نشیند و درصد تبدیل گل به میوه نیز بالا می رود با استفاده از این پدیده بشر از زمانهای دور كوشیده است با هرس ریشه، اندازه گیاهان مورد نظر را به کنترل خود در آورد و به حد دلخواه محدود سازد، این عمل اخیراً در سطح تجارتی بر روی سیب انجام شده و طی آن توانسته اند به وسیله متغیرهای ویژه ای ریشه های درختان را در زمستان قطع و بدون آسیب وارد آمدن به محصول سال بعد رشد درختان را محدود كنند.