oامضای دیجیتال، نوعی رمزنگاری نامتقارن است. هنگامی که پیغامی از کانالی ناامن ارسال می‌شود، یک امضای دیجیتال که به شکل صحیح به انجام رسیده باشد، می‌تواند برای شخص گیرنده پیام، دلیلی باشد تا ادعای شخص فرستنده را باور کند یا به عبارت بهتر، شخص گیرنده از طریق امضای دیجیتال می‌تواند این اطمینان را حاصل کند که همان شخص فرستنده، نامه را امضا کرده‌است و نامه جعلی نیست. امضاهای دیجیتال در بسیاری از جنبه‌ها مشابه امضاهای سنتی دستی هستند؛ جعل‌کردن امضاهای دیجیتال به شکل صحیح بسیار مشکلتر از یک امضای دستی است. طرح فایل امضای دیجیتال بر مبنای رمزنگاری نامتقارن هستند و می‌بایست به شکل صحیح صورت گیرد تا مؤثر واقع شود. همچنین امضاهای دیجیتال می‌توانند امضاهایی غیرقابل انکار را ایجاد کنند به این معنی که شخص امضاکننده نمی‌تواند تا زمانی که کلید شخصی فرد به صورت مخفی باقی‌مانده‌است، ادعا کند که من این نامه که امضای من را به همراه دارد، را امضا نکرده‌ام؛ ولی در زمانی که کلید شخصی فرد در شبکه افشا گردد، شخص می‌تواند امضای دیجیتال خود را انکار کند هرچند که با اضافه کردن مهرزمانی، امضا معتبر مانده و این مشکل حل می‌گردد. این پیام‌های امضا شده می‌توانند هرچیزی که قابل نمایش به رشته بیتی است، باشد، مانند: پست الکترونیک، قراردادها یا پیام‌هایی که از طریق قواعد رمزنگاری‌های دیگر ارسال شده باشند.
oنوعی طرح ریاضی‌وار برای راستی‌آزمایی اعتبار پیام‌ها یا اسناد دیجیتال می‌باشد.
o
oیک امضای دیجیتال که پیش‌نیازهای آن برآورده شده‌است، به گیرنده دلیل محکمی ارائه می‌دهد تا معتقد شود که آن پیام:
o
oپیام توسط فرستنده شناخته شده‌ای ساخته شده‌است (احرازهویت)
oپیام در مدت انتقال تغییر نکرده‌است (یکپارچگی)
o فرستنده نمی‌تواند ارسال پیام را انکار کند (سلب انکار)
...
بیشتر
دیدگاه خود را ثبت کنید