فهرست مطالب
مقدمه
موضوع رهیافت نهادی
مفروض‌های اصلی
انواع نهادگرایی
نشانه‌هاى اصلى در نظریه‌ی نهادگرایى قدیم
انتقادات به رهیافت نهادی
بخشی از متن
مقدمه
رهیافت نهادی یا نظریه نهادی با عنوان؛ (Institutional Theory) یکی از ستون‌های اساسی رشته‌ی سیاست می‌باشد. این رهیافت بر قواعد، رویه و سازمان‌های رسمی حکومت تمرکز می‌نماید. روش‌های آن عبارتند از: توصیفی ـ نهادی، قانونی ـ رسمی، و مقایسه‌ای ـ تاریخی. این رهیافت از تکنیک‌های تاریخ‌دانان و حقوق‌دانان استفاده می‌کند و در پی ایضاح رابطه میان ساختار دموکراسی و راه‌هایی که طی آن قواعد، رویه‌ها و سازمان‌های رسمی در محدود ساختن رفتار سیاسی موفق می‌شوند یا شکست می‌خورند، می‌باشد. رهیافت نهادی هم‌چنان به‌عنوان ویژگی تعیین‌کننده‌ی مکتب انگلیسی سیاست شناخته می‌شود. (از دید مکتب انگلیسی، این نهادهای بین المللی‌اند که به همکاری‌های بین‌المللی در جهت تأمین اهداف و منافع مشترک در جامعه‌ی دولت‌ها شکل می‌دهند)، هم‌چنین مطالعات قانون اساسی، اداره‌ی عمومی و نهادگرایی جدید همگی نهادها را به‌عنوان نقطه‌ی آغازین تحلیل خود در نظر می‌گیرند.
موضوع رهیافت نهادی
رهیافت نهادی موضوع مطالعه‌ی خود را نهادهای سیاسی قرار می‌دهد و بر این باور است که این نوع مطالعه نقشی اساسی در هویت رشته‌ی علوم سیاسی دارد. نهادگرایی هم به‌عنوان یک نظریه و هم به‌عنوان یک روش مطرح است که در زیر به هر یک از آنها می‌پردازیم:
1- رهیافت نهادی به‌عنوان یک نظریه: در این عنوان، رهیافت نهادی به ارائه‌ی گزاره‌هایی در مورد علل و نتایج نهادهای سیاسی می‌پردازد؛ و به ارزش‌های سیاسی لیبرال ـ دموکراسی اعتقاد دارد. حامیان این رهیافت، قواعد و رویه‌های قانونی را به‌عنوان متغیر اساسی مستقل، و کارکرد و سرشت دموکراسی‌ها را به‌عنوان متغیر وابسته در نظر می‌گیرند و معتقدند این قواعد است که رفتار را تجویز می‌کند.
2- رهیافت نهادی به‌عنوان یک روش: روش نهادی سنتی یا کلاسیک دارای سه ویژگی توصیفی ـ استقرایی، رسمی ـ قانونی، و تاریخی ـ مقایسه‌ای است.
و ...
دیدگاه خود را ثبت کنید