دانلود جزوه درس کار افرینی با فرمت pdf براساس سرفصل های درس کارافرینی دانشگاه جامع علمی -کاربردی مخصوص دانشجویان کلیه رشته ها
فهرست فصل اول :اصول کارافرینی و ویژگی های کارافرینان فصل دوم : خلاقیت و نوآوری فصل سوم: مدیریت کسب و کار فصل چهارم : فرهنگ کسب و کار فصل پنجم : طرح کسب و کار قسمتی از متن جزوه فصل اول : اصول کار آفرینی و ویژگیهای کارآفرینان ۱ - ۱ ) مقدمه سیر تاریخی مفهوم کارآفرینی در اوایل سده شانزدهم میلادی کسانی را که در کار ماموریت نظامی بودند کارآفرین می خواندند و پس از آن نیز برای مخاطرات دیگر نیز همین واژه با محدودیت هایی مورد استفاده قرار گرفت. از حدود سال ۱۷۰۰ میلادی به بعد در باره پیمانکاران دولت که دست اندر کار امور عمرانی بودند، از لفظ کار آفرین زیاد استفاده شده است.| کار آفرینی و کار آفرین اولین بار مورد توجه اقتصاد دانان قرار گرفت و همه مکاتب اقتصادی از قرن شانزدهم میلادی تا کنون به نحوی کارآفرینی را در نظریه های خود تشریح کرده اند. ژوزف شومپیتر با ارائه نظریه توسعه اقتصادی خود در سال ۱۹۳۴ که همزمان با دوران رکود بزرگ اقتصادی بود، موجب شد تا نظر او در خصوص نقش محوری کارآفرینان در ایجاد سود، مورد توجه قرار گیرد و به همین دلیل وی را "پدر کار آفرینی" لقب داده اند. از نظر وی "کار آفرین نیروی محرکه اصلی در توسعه اقتصادی است و نقش کار آفرینی عبارت است از نوآوری یا ایجاد ترکیب های تازه از مواد". همچنین کارآفرینی از سوی روانشناسان و جامعه شناسان با درک نقش کارآفرینان در اقتصاد و به منظور شناسایی ویژگیها و الگوهای رفتاری آنها با بررسی و تحقیق در خصوص آنان مورد توجه قرار گرفته است. به طور کلی و با عنایت به موارد اشاره شده در فوق، سیر تاریخی مفهوم کارآفرینی را می توان به پنج دوره تقسیم نمود: دوره اول (قرون ۱۵ و ۱۶ میلادی) : در این دوره به صاحبان پروژه های بزرگی که مسئولیت اجرایی این پروژه ها همانند ساخت کلیسا، قلعه ها، تاسیسات نظامی و... از سوی دولتهای محلی به آنها واگذار گردید. کار آفرین اطلاق می شد، در تعاریف این دوره پذیرش مخاطره، لحاظ نشده است. دوره دوم قرن ۱۷ میلادی): این دوره همزمان با شروع انقلاب صنعتی در اروپا بوده و بعد مخاطره پذیری به کار آفرینی اضافه شد کارآفرین در این دوره شامل افرادی همانند بازرگان، صنعتگران و دیگر مالکان خصوصی می باشد. دوره سوم (قرون ۱۸ و ۱۹ میلادی): در این دوره کار آفرین فردی است که مخاطره می کند و سرمایه مورد نیاز خود را از طریق وام تامین می کند، بین کارآفرین و تامین کننده سرمایه (سرمایه گذار و مدیر کسب و کار در تعاریف این دوره تمایز وجود دارد. دوره چهارم (دهه های میانی قرن بیستم میلادی): در این دوره مفهوم نو آوری شامل خلق محصولی جدید، ایجاد نظام توزيع جديد با ایجاد ساختار سازمانی جدید به عنوان یک جزء اصلی به تعاریف کار آفرینی اضافه شده است. دوره پنجم، دوران معاصر (از اواخر دهه ۱۹۷۰ تا کنون): در این دوره همزمان با موج ایجاد کسب و کارهای کوچک و رشد اقتصادی ونیز مشخص شدن نقش کار آفرینی به عنوان تسریع کننده این ساز و کار ، جلب توجه زیادی به این مفهوم شد و رویکرد چند جانبه به این موضوع صورت گرفت. تا قبل از این دوره اغلب توجه اقتصاد دانان به کار آفرینی معطوف بود، اما در این دوره به تدریج روانشناسان، جامعه شنا سان و دانشمندان و محققین علوم مدیریت نیز به ابعاد مختلف کارآفرینی و کارآفرینان توجه نموده اند. تا دهه ۱۹۸۰ سه موج وسیع ، موضوع کارآفرینی را به جلو رانده است موج اول : انفجار عمومی مطالعه و تحقیق در قالب انتشار کتابهای زندگی کار آفرینان و تاریخچه شرکتهای آنها، چگونگی ایجاد کسب و کار شخصی و شیوه های سریع پولدار شدن می با شد. این موج از اواسط دهه ۱۹۵۰ شروع می شود. موج دوم: این موج که شروع آن از دهه ۱۹۶۰ بوده شامل ارائه رشته های آموزش کارآفرینی در حوزه های مهندسی و بازرگانی است که در حال حاضر این حوزه ها به سایر رشته ها نیز تسری یافته است.
دیدگاه خود را ثبت کنید