نخستین اقدام جدی در حفظ یک اثر تاریخی – فرهنگی، بررسی، پژوهش اولیه وثبت آن در «فهرست آثار ملی»است.ثبت مشخصات یک اثر در فهرست آثار ملی بدین منظور صورت می گیرد که امر حفاظت قانونی از آن اثر برای مسئولین امر میسر گردد. این امر وظیفه خطیری است که در جوامع امروزی بعهده دولت ها نهاده شده است. هنگامی که یک اثر به ثبت ملی می رسد، بدین معنی است که از این بین دولت وآحاد افراد جامعه و آن اثر تاریخی قوانین و مقررات ویژه ای حاکم است وروابط همگان با آن اثر تاریخی بوسیله قانون تنظیم و تعریف می شود. آثار تاریخی پس از ثبت ملی، در پناه قانون قرار گرفته و مورد حمایت واقع می شوند و این آغاز دمیدن روحی تازه در کالبد آنهاست.
اندیشه ثبت آثار و حمایت قانونی از اماکن تاریخی – فرهنگی در ایران حتی پیش از تدوین قانون حفظ آثار ملی مصوب 1309 شمسی در بین علاقمندان و دلسوزان میراثهای تاریخی و فرهنگی وجود داشته است. برای نخستین بار در اساسنامه اولیه انجمن آثار ملی (که امروزه به انجمن مفاخر فرهنگی تغییر نام یافته است) و در اواخر دوره احمد شاه قاجار (1301 هـ . ق) شکل گرفته است، تدابیری اندیشیده شد که بعدها پایه و اساس شکل گیری بسیاری از تصمیمات در زمینه حفظ و صیانت قانونی از آثار تاریخی و به تبع آن ثبت آثار واقع شد.
تعداد اسلاید:14 شامل:
1-نگاهی به پیشینه «ثبت آثار» در ایران
2-قانون حفظ آثار ملی مصوب 12 آبان ماه 1309 شمسی
3-قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی کشور
4-تعداد آثار ثبت شده طی سالیان متمادی
5-انواع و تعداد آثار ثبت شده در فهرست آثار ملی به تفکیک نوع اثر
6-تعداد و نوع آثار ثبت شده هر استان
7-تعداد و درصد آثار تاریخی – فرهنگی ثبت شده در فهرست آثار ملی هر استان
8-گنبد سلطانیه
9-بم ومنظر فرهنگی آن
...
دیدگاه خود را ثبت کنید