آموزش و نحوه ي رمزگشايي خط ميخي
ميخي به آن دسته از خطوط (دبيره‌ها) گفته مي‌شود که نمادهايي شبيه ميخ دارند. خطوط ميخي متفاوتي وجود دارند که براي نوشتن زبانهاي مختلفي به کار مي‌روند. از گونه‌هاي مختلف خط ميخي مي‌توان به ميخي سومري، اکدي، ايلامي، اوگاريتي و اورارتويي اشاره کرد و همچنين خط ميخي هخامنشي که براي نوشتن فارسي باستاني بکار مي‌رفته‌است. تمام خطوط ميخي که تا کنون رمزگشايي شده‌اند از چپ به راست نوشته مي‌شوند. اين خط که برخي معتقدند مبنايي انديشه نگاشتي دارد، در همه کشورهاي آسياي غربي بکار مي‌رفته‌است. پژوهشگران، سومريان را ابداع کننده? خط ميخي مي‌دانند.
خط ميخي هخامنشي به احتمال زياد توسط داريوش ايجاد شده‌است. اين نوع خط ميخي که متشکل از ?? علامت است. آخرين نوع خط ميخي‌است که ابداع شده‌است (در سده? ششم پيش از ميلاد). اين خط براي نوشتن کتيبه‌هاي هخامنشي به کار رفته‌است. خط ميخي هخامنشي خطي نيمه الفبايي نيمه هجايي است به علاوه? ? انديشه‌نگاشت که براي لغات پر استفاده مثل شاه، کشور و اهورامزدا به کار مي‌روند. اين خط از ساده‌ترين خطوط ميخي است. تنها خط ميخي اوگاريتي است که از آن ساده تر است و صد در صد الفبايي است.
خط ميخي فارسي باستان پس از انقراض دولت هخامنشي از رواج افتاد و خواندن آن فراموش شد؛ تا
اينکه ، اخبار و گزارش هايي که جهانگردان و سياحان اروپايي از اوايل قرن هفدهم ميلادي به اين سوي، به هنگام سير و
سياحت در شرق و بازديد از ويرانه هاي تخت جمشيد ، فراهم کرده بودند، توجه دانشمندان اروپايي را به آن جلب
نمود. در قرن هجدهم ميلادي ،چندين کتيبه به خط ميخي فارسي باستان در اروپا منتشر شد ، از آن جمله است
رونوشت کامل يکي از کتيبه هاي داريوش در تخت جمشيد ( DPC ( که ، شاردن Chardin جهانگرد معروف فرانسوي ،
در سال 1711 ، آن را منتشر کرد ؛ همچنين کتيبه اي از خشايارشا بر روي گلداني از سنگ مرمر که کنت کايلوس Count
Caylus ، در سال 1762 ، گزارشي درباره آن به محافل علمي آن روزگار ارائه نمود .
دیدگاه خود را ثبت کنید