قلب یک عضو تو خالی عضلانی است.

این عضو در قفسه سینه در فضای بین دو ریه و بالای دیافراگم قرار گرفته است.

وزن آن حدود ۳۰۰ گرم است.

اندازه و وزن قلب تحت تأثیر سن، جنس، وزن بدن و فعالیت جسمی و بیماری قلبی قرار دارد.

وظیفه قلب تلمبه کردن خون به سمت بافت ها و رساندن خون اکسیژن دار و سایر مواد غذایی به آنهاست.

قلب از سه لایه درست شده است:

لایه داخلی، اندوکارد نام دارد از سلول های بافت پوششی تشکیل شده است.

این لایه سطح داخلی قلب و دریچه ها را می پوشاند.

لایه میانی یا میوکارد از فیبر های عضلانی ساخته شده و مسئول عمل پمپاژ قلب است.

لایه خارجی قلب اپیکارد نامیده می شود.
قلب در یک لایه فیبروزی نازک به نام پریکارد قرار گرفته است که خود از دو لایه تشکیل شده است.

لایه چسبیده به اپیکارد، پریکارد احشایی و لایه خارجی پریکارد جانبی است.

بافت فیبروزی که تا ابتدای عروق بزرگ، دیافراگم، استرنوم و ستون مهره ها کشیده شده است.

این لایه قلب را در فضای میان سینه نگه می دارد.

فضای بین این دو لایه (فضای پریکاردی) با حدود ۲۰ میلی لیتر مایع پوشیده می شود.

این مایع سطح قلب را نرم می کند و موجب کاهش اصطکاک در حین انقباض بطنی است.

در این فایل آموزشی عوامل خطر آفرین

داروهای مناسب در شرایط خاص

نحوه کنترل برخی عوامل خطر و راهنمایی جهت ارتقای سلامت بیمار سندرم حاد عروق کرونری و حمله قلبی مطرح و توضیح داده شده است.