صندلی خالی با فرمت pdf ودر 83 صفحه
تعریف:
صندلی خالی فنی هیجانی است که از طریق آن می توان بین درمانجو و بخشهای مختلف درون ،گفت گوئی برقرار کرد و کار ناتمام درمانجویان را تمام کرد.
این فن ابتدا توسط جاكوب مورنو در سایکو دراما معرفی شد و فردریک پرلز رهبر مکتب گشتالت درمانی از این فن در موقعیت های بالینی استفاده زیادی کرد.
نحوه کار:
در این روش از فرد خواسته می شود روبروی یک صندلی خالی بنشیند و با یک فرد، شی یا بخشی از
خودش حرف بزند.
موارد کاربرد
قربانیان خشم مزمن قربانیان آزار جنسی
افرادی که در تصمیم گیری ناتوان هستند
افراد خودکشی گرا
معتادان
افراد افسرده
افرادی که با انتقادگر درون ناتوان هستند
اخیرا یانگ و کلارگ از این فن برای برقراری گفتگو بین ذهنیتهای مختلف با بزرگسال سالم در
طرحواره درمانی بهره فراوان بردند.
نکته:
یکی از فنون مکمل و بسیار اثر بخش صندلی خالی، روشهای مختلف تصویر سازی ذهنی است.
موارد عدم کاربرد:
* ماهر نبودن درمانگر
بیماران با شخصیت شکننده
بیمارانی که توانایی کنترل تکانه رو ندادند
بیماران مبتلا به اختلالات شناختی شدید
و مبتلا به اختلالات شخصیت
بیماران جامعه ستیز یا کسانی که در بحران حادی قرار دارند
اهداف درمانی در صندلی خالی:
۱: آشکار سازی صداهای درونی و فرصت دادن به آنها برای اظهار
نظر
۲: برقراری گفت و گو بین جنبههای مختلفی از بیمار که هرگز فرصت ابراز وجود پیدا نکرده اند
3:توانمند سازی بیماران برای تجربه ی دو یا چند صدا یا ذهنیت در یک زمان در واقع به جای اینکه چرخشهای خلقی را تجربه کند با ذهنیتها گفت و گو می کند این اقدام به تنظیم هیجانی منجر می
شود.
۴: فراهم شرایط لازم برای اینکه بیمار بتواند احساسات فرونشانده اش را به صندلی خالی ابراز کند کار مجدد روی خاطره آسیب زا یا «کار ناتمام» به آزادسازی فردی که درگیر تجارب دردناک گذشته است منجر می شود.
۵: ایجاد و تقویت صداهای سالم به منظور کمک به افراد تا از منظر
یک فرد قاطع خلاق و کارآمد با دنیا ارتباط برقرار کنند.
دیدگاه خود را ثبت کنید