متن نهایی مصوبه «لایحه برنامه هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی ایران» برای سال های ۱۴۰۳-۱۴۰۷ که از طرف محمد باقر قالیباف رئیس مجلس یازدهم به شورای نگهبان ارسال شده است، منتشر شد.
از دهه 1320 تا کنون چندین برنامه عمران و توسعه در کشور اجرا شده است، برنامه های توسعه ای که همزمان با برنامه های توسعه سایر کشورها آغاز شده ولی برخلاف تاثیری که برنامه های توسعه در کشورهای دیگر داشته، به دلایل گوناگون از جمله دلایل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و ... نتوانسته در ایران موفقیت های چندانی کسب کند. با پیروزی انقلاب، ساختار اقتصادی ایران دچار دگرگونی شد و جنگ اولویت نخست دولتمردان قرار گرفت، با این حال، اولین برنامه توسعه جمهوری اسلامی ایران برای سال های 1362 تا 1366به تصویب رسید. پس از آن برنامه پنج ساله دوم توسعه در برای سال های 1374 تا 1378 و برنامه سوم برای سال های 1379 تا 1383، برنامه چهارم برای سال های 1384 تا 1388، برنامه پنجم برای سال های 1390 تا 1394 و برنامه ششم از سال 1396 تا 1400 اجرا شدند، ولی به غیر از برنامه سوم که در پایان اجرای آن نرخ تورم کمتر از مقدار پیش بینی شده در برنامه بود، هیچکدام نتوانستند اهداف برنامه و تورم را به طور پیش بینی شده محقق نمایند و تنها 30 تا 34 درصد از آن ها به اجرا درآمدند. حال پس از اجرای 6 برنامه توسعه پس از انقلاب، نوبت به برنامه هفتم توسعه رسیده است. لایحه برنامه پنج ساله هفتم توسعه برای سال‌های ۱۴۰۲ تا ۱۴۰۶ تدوین شد که شامل ۲۲ فصل و ۷ بخش است که بخش‌های اقتصادی، زیربنایی، فرهنگی و اجتماعی، علمی، فناوری و آموزشی، سیاست خارجی، دفاعی و امنیتی و اداری، حقوقی و قضایی است.، نگاه اصلی این برنامه حل ناترازی ها در کشور است. بررسی و ارائه راهبرد برای ناترازی در بودجه عمومی دولت، ناترازی در بخش پولی و بانکی کشور همچنین اخذ اختیارات برای بانک مرکزی، ناترازی در صندوق‌های بازنشستگی، ناترازی در تأمین انرژی در کشور (برق، گاز طبیعی و فراورده‌های نفتی)، تحول در حوزه سلامت همچنین افزایش بهره‌وری، تحول اداری و تحول در حوزه خدمات قضائی و حقوقی از بندهای مهم برنامه توسعه هفتم است.
فایل متن کامل لایحه برنامه هفتم توسعه جمهوری اسلامی ایران در ذیل برای علاقمندان قرار داده شده است.
دیدگاه خود را ثبت کنید