مقاله رادیولوژی دیجیتال (DR) با فرمت pdf ودر 31 صفحه
فسمتی از متن مقاله رادیولوژی دیجیتال (DR)
مقدمه
با گسترش روزافزون رادیوگرافی، سیستم بایگانی دیجیتالی و شبکه 1 ، روش های
گوناگونی برای دیجیتالی کردن تصاویر پزشکی مورد توجه قرار گرفته است.
نزدیک به 20 سال می باشد که استفاده کلینیکی از رادیوگرافی کامپیوتری (CR) آغاز
شده است. در اواخر دهه 1990 دو روش کاملاً جدید دیگر برای ثبت تصاویر
رادیولوژی به وجود آمد. یکی از این روش ها رادیوگرافی دیجیتال می باشد که یک
سیستم بررسی خودکار و خواننده مستقیم تصویر اشعه X است و روش دیگر
فلورسکوپی دیجیتال می باشد. خواننده های الکترونیکی اشعه X به دو دسته تقسیم
می گردند. آنها یا از فن آوری مستقیم (گیرنده های مبدل مستقیم)، یا فن آوری
غیرمستقیم (گیرنده های مبدل غیرمستقیم) برای تبدیل اشعه X به شارژ الکتریکی
استفاده می کنند.
در این فصل علاوه بر بررسی ساختمانی و عملکردهای انواع گیرنده های دیجیتالی
اشعه X به شرح روش های پردازش تصویر پردازش تصاویر دیجیتالی و مقایسه
کنتراست و قدرت تفکیک در این گونه تصاویر پرداخته خواهد شد.
گیرنده های دیجیتالی اشعه X
گیرنده های دیجیتالی اشعه X همان طور که قبلاً ذکر گردید به دو دسته کلی تقسیم
می گردند:
1. گیرنده های مبدل غیرمستقیم، این گیرنده ها دارای جرقه زن هایی 1 می باشند، که
اشعه X را به نور مرئی و بعد به شارژ الکتریکی تبدیل می کنند. این گیرنده های نوری
می توانند جفت کننده های شارژ ( CCD) یا گیرنده هایی از جنس آمورف سیلیکون ( a-Si )
باشند.
2-گیرنده های مبدل مستقیم، این نوع از گیرنده ها دارای رسانای ویژه ای مانند
آمورف سلنیوم ( a-Se ) می باشند که فوتون های اشعه X را به طور مستقیم به شارژ
الکتریکی تبدیل می کنند.
جفت کننده های شارژ ( CCD )
قدیمی ترین روش تبدیل غیرمستقیم بر پایه CCD ها استوار می باشد که تصویر در
آن به وسیله نور مرئی تشکیل می شود. CCD ها در دوربین های دیجیتالی و همچنین
دوربین های فیلمبرداری مورد استفاده قرار می گیرند. CCD یک مدار کامل ساخته شده
از کریستال سیلیکون می باشد. اساس ساختمانی CCD شامل یک سری اکسیدهای
فلزی نیمه هادی که به طور خیلی نزدیک به هم، روی یک سطح نیمه هادی قرار دارند،
می باشد و مشابه پردازشگر مرکزی کامپیوتر 1 عمل می نمایند.
دیدگاه خود را ثبت کنید