در حقیقت، اگر انواع بروکرهای فارکس نبودند، ممکن بود کاربران فارکس وجود نداشتند. می‌دانید در گذشته و در دهه ۹۰، به دلیل هزینه‌های بالاتر معاملات، شرکت کردن در بازار فارکس بسیار دشوارتر بود. در آن زمان، دولت همانند والدین سخت گیری بود که به شدت بر تبادلات بورس نظارت داشت و فعالیتهای آن را محدود می‌کرد.
بعد از مدتی تصمیم CFTC آن بود که دیگر بس است. آنها در لایحه به نام‌های قانون بورس کالا و قانون مدرن سازی تبادل‌های آتی کالا را تصویب کردند و راه را به روی کارگزاران آنلاین گشودند. از آنجا که تقریباً همه به اینترنت دسترسی داشتند، افتتاح حساب با کارگزار فارکس ساده و راحت بود.
کارگزاران فارکس مختلف شروع به پریدن به این طرف و آن طرف کردند و مشتاق سود بردن از صنعت در حال شکوفایی فارکس بودند. اما در حال حاضر که افراد بسیار دیگری برای انتخاب شدن وجود دارند، تمایز قائل شدن میان کارگزاران خوب و بد اندکی دشوارتر است. ما آن قدر ناآزموده نیستیم که کارگزاران بد را انتخاب کنیم، منظورمان آنهایی هستند که در مکانی که با عنوان فروشگاه‌های کلاه برداری” شناخته می‌شوند، حضور دارند. اندکی جلوتر این موضوع را به طور کامل بررسی می‌کنیم.
اولین گام در انتخاب بروکر آن است که بدانید چه گزینه‌هایی پیش رو دارید. وقتی وارد رستورانی می‌شوید، نمی‌دانید فوراً چه چیزی سفارش دهید،
می‌دانید؟
البته تنها در صورتی که به کرات مشتری آنجا بوده باشید، می دانید چه چیز سفارش دهید. بیشتر اوقات ابتدا منوی آنها را بررسی می‌کنید تا ببینید آنها چه چیزی ارائه کرده‌اند.
دو نوع اصلی بروکر وجود دارد:
کارگزاران میز معاملات بازارسازان (مارکت میکر) نیز نامیده می‌شوند، در حالی که بدون میز معاملات خود می‌تواند به پردازش مستقیم کامل (STP) و شبکه ارتباطات الکترونیک + پردازش مستقیم کامل (ECN + STP) تقسیم شود.
دیدگاه خود را ثبت کنید