📕 #حرمسرای_قذافی
✍️ #آنیک_کوژان
کتاب «حرمسرای قذافی» با عنوان انگلیسی «Gaddafi’s Harem» اثر روزنامه‌نگار، خبرنگار جنگ و خبرنگار مجله‌ی لوموند، #آنیک_کوژان است که سال ۱۳۹۷ توسط نشر ثالث و به ترجمه‌ی بیژن اشتری منتشر شد. آنیک کوژان موارد سوءاستفاده از قدرت را در طول رژیم قذافی در لیبی (دوره‌ای بیش از ۴۰ سال) مستند می‌کند. او که توسط لوموند برای نوشتن در مورد نقش زنان در جریان انقلاب لیبی در سال ۲۰۱۱ منصوب شد، داستان عمیق‌تری را کشف کرد که او را بارها و بارها به کشور لیبی بازگرداند.
🔸اگر زنی بدون حجاب در خیابان ظاهر می‌شد، هدف انواع توهین‌ها قرار می‌گرفت. حتا زن باحجابی هم که تنهایی به خیابان آمده بود مظنون به شمار می‌رفت. زن "سالم" اصلا نباید از خانهاش بیرون بیاید؛ اصلا این زن برای چه کاری از خانهاش بیرون آمده؟ حتما دنبال برقراری رابطه است؟ یا شاید هم با کسی قرار ملاقات دارد و درگیر رابطه‌ای نامشروع است. مردم جاسوسی همدیگر را می‌کردند و همسایه‌ها حواسشان بود چه کسانی به خانه‌ی بغلی یا روبرویی رفت‌وآمد می‌کنند.
حرمسرای قذافی زندگینامه سیاسی قذافی نیست و خواننده نباید به این کتاب همچون زندگینامه سیاسی قذافی نگاه کند . این کتاب، در واقع فقط به یک وجه هولناک از زندگی قذافی می پردازد؛ وجهی که عملاً تبدیل به جزئی از ساختار حکومتی رژیم قذافی شده بود. نویسندۀ کتاب برایمان شرح داده چگونه قذافی تعرض جنسی را تبدیل به ابزاری برای استیلا بر دیگران کرده بود.
___
✅ کتاب حرمسرای قذافی (Gaddafi's Harem) به دو بخش تقسیم شده است که قسمت اول به سرگذشت ثریا می‌پردازد؛ یکی از دخترانی که از سن نوجوانی ظالمانه مورد خشونت و سوءاستفاده جنسی و روحی معمر قذافی قرار گرفت و تا چندین سال بعد هم هویت و زندگی‌اش همچنان تحت تأثیر این اتفاق بود. در قسمت دوم به روایت زندگی قربانی‌های دیگر قذافی و سرنوشت ثریا در کنار دخترانی همچون خدیجه و لیلا پرداخته می‌شود.
✅ درباره‌ی کتاب #حرمسرای_قذافی:
ثریا اولین زنی است که ماجراهای ناگفتنی حکومت دیکتاتور لیبی قذافی را برای یک خبرنگار فرانسوی بازگو می‌کند. او تنها یکی از ده‌ها دختر قربانی به شمار می‌رود که به اسارت حاکم منحرف و بیماری همچون لیبی درآمد و اکنون روایتگر اسرار پشت پرده‌ی حرمسرای اوست.
ثریا دختر جذاب و سرزنده‌ای بود که آرزوهای بزرگی در سر می‌پروراند و دوست داشت در آینده به پزشکی روی آورد. در 15 سالگی زمانی که خبر حضور قریب‌الوقوع معمر قذافی در مدرسه آن‌ها به گوش رسید، مدیر مدرسه با خوشحالی و نگرانی این خبر مهم را به دانش‌آموزانش داد و ثریا و چند دختر دیگر را برای استقبال از قذافی و تقدیم دسته‌گل‌هایی به او انتخاب کرد.
در زمان بازدید، قذافی شیفته‌ی زیبایی ثریا شد و بعد از گرفتن دسته‌گل، دستش را به روی شانه‌ی ثریا و پس از آن روی سرش کشید. دستی که بر سر ثریا کشیده شد، زندگی او را برای همیشه از این رو به ان رو کرد. محافظان قذافی زمانی که او دستش را بر سر ثریا کشید، متوجه علامت شدند و فردا به سراغ او رفتند!
داستان ثریا دلیرانه است و باید به عنوان یک مدرک تاریخی و یک گواهی خوانده شود. آنیک کوژان این داستان را همان طور که ثریا به وی دیکته کرد به رشته‌ی تحریر درآورد. او سخنور است، حافظه‌ی بسیار عالی دارد و نمی‌تواند تفکر توطئه‌آمیز سکوت را تحمل کند. بدون شک هیچ دادگاه جنایی نخواهد بود که عدالت را برای او به ارمغان بیاورد، شاید لیبی هرگز رنجی که قربانی معمر قذافی به دوش کشید را نفهمد.
✅ با آنیک کوژان بیشتر آشنا شویم:
این نویسنده و خبرنگار فرانسوی در سال 1957 متولد شد. او از سال 1981 در روزنامه‌ی لوموند، یکی از مشهورترین روزنامه‌های فرانسوی کار می‌کند. آنیک کوژان (Annick Cojean) با افراد برجسته و به‌نام فراوانی همچون پرنسس دایانا گفت‌وگو کرده است و مقاله‌های بسیاری از او منتشر شده که به زبان‌های مختلف ترجمه شده‌اند. او جایزه‌ی آلبرت لوندرز مهم‌ترین جایزه‌ی روزنامه‌نگاری فرانسه معادل با جایزه پولیتزر را در سال 1996 دریافت کرد.
دیدگاه خود را ثبت کنید