امروزه سازه‌های بتن‌آرمه به دلیل خصوصیات برجسته و ارزشمندی که دارند به‌عنوان یکی از انواع مهم سازه‌ها از کاربرد وسیعی در جهان برخوردارند، دراین‌بین بتن به‌عنوان اصلی‌ترین مصالح در این نوع سازه‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، اما در برابر عوامل خورنده شیمیایی همچون محیط‌های سولفاته مقاومت زیادی نداشته و به‌مرور خورده شده و مقاومت خود را از دست می‌دهد. این کمبود مقاومت می‌تواند باعث ایجاد ترک در بتن شده و به‌این‌ترتیب راه نفوذ کلراید و املاح دیگری که سبب خوردگی میلگرد می‌شود را فراهم می‌سازد. در سواحل جنوب کشور که غلظت یون سولفات و کلراید موجود در آب بسیار بالا می‌باشد خوردگی بسیار شدید است، ازاین‌رو در این مناطق عمر سازه‌ها بسیار کوتاه‌تر از نقاط دیگر است. هرساله آمار و ارقام زیادی در مورد تخریب سازه‌های بتنی منتشر می‌شود و بدیهی است هزینه‌های سنگینی در طرح‌های عظیم ملی نظیر طرح‌های فاضلابی، سازه‌های دریایی، ساخت اسکله‌ها و بندرها، سدها و غیره صرف می‌شود. درصورتی‌که تمهیداتی برای حفظ این سازه‌ها در برابر محیط‌های مهاجم ازجمله محیط‌های سولفاته بکار گرفته نشود، سرمایه‌های عظیم ملی در شرایط فوق‌العاده دشوار اقتصادی از بین خواهند رفت. ازاین‌رو لزوم تحقيقات گسترده و بنيادي در خصوص دوام و پايايي سازه‌های بتنی تحت محیط‌های سولفاته ضروري می‌باشد.
دیدگاه خود را ثبت کنید