اما آنچه مرا به جمعآوری چنین کلماتی واداشت برمیگردد به حدودا 30 سال قبل در سال 1372، زمانی که دانشجوی سال اول دانشگاه گیلان در رشت بودم. استادی داشتیم به نام خانم میرزایی. در ابتدای هفته با این استاد درس داشتیم و ایشان عادت داشتند قبل از شروع کلاس با دانشجوها احوالپرسی کنند و از چند نفر سوالهایی می پرسیدند، سوالهای مثل امروز چطورید؟ آخر هفته چیکارکردید و کجا رفتید؟
شاید چون گیلان استانی سرسبز است، دوست داشتند به جای اینکه آخر هفته در خوابگاه باشیم، از شهرهای مختلف گیلان دیدن کنیم.
آن روز از من پرسید:
How are you Mr Azizi?
منم در جواب گفتم:
I don't feel well.
پرسیدند چرا؟
منم ناخودآگاه در جواب به جای جمله معمول و مرسومِ
Because I haven't eaten breakfast.
گفتم:
Because I haven't breakfasted!
در واقع از کلمه صبحانه بعنوان فعل استفاده کردم!
استاد لبخندی زد. کمی خجالت کشدم و شاید هم صورتم آن لحظه سرخ شده بود مبادا جملهام غلط باشد.
کلاس تمام شد و من با عجله به کتابخانه دانشکده رفتم و کلمه صبحانه را یک دیکشنری پیدا کردم تا ببینم آیا کلمه "صبحانه" فعل هم است. بله! کلمه صبحانه فعل هم است!
از آن زمان به بعد من به چنین کلماتی علاقه مند شدم و آنها را دفتری جمع آوری و بعدا به صورت یک فایل در کامپیوتر ذخیره کردم. در سالهای بعد کلمات دیگر با این مجموعه اضافه شد
دیدگاه خود را ثبت کنید