کتاب روانکاوی و دین، اثری نوشته ی اریک فروم است که اولین بار در سال 1950 انتشار یافت. فروم در فرآیند تحلیل تأثیرات مثبت و منفی دین بر افراد، تفاوتی را میان دین های تمامیت طلب و انسان گرا قائل شد. نهادهای دینی تمامیت طلب بر این باور تأکید می کنند که انسان ها تحت سلطه ی خدایی با قدرت مطلق هستند در حالی که دین های انسان گرا، این باور را اشاعه می دهند که قدرت خدا در ذات و وجود هر فرد پدیدار می شود. طبق نظر فروم، مذاهب تمامیت طلب به واسطه ی انکار هویت هر فرد، او را به خدمت خود درمی آورند در حالی که دین های انسان گرا، زمینه را برای رشد هویت شخصی هر فرد فراهم می کنند. فروم در کتاب روانکاوی و دین، مسئله ی مدرن میان ادیان سنتی و فلسفه ای جدیدتر را مورد تحلیل قرار می دهد؛ فلسفه ای که هدف اصلی زندگی را ارضای نیازهای غریزی و مادی در نظر می گیرد.
نویسنده:اریک فروم
مترجم:آرسن نظریان
موضوع کتاب، به طوری که از عنوانش پیداست، علم روانکاوی جدید و دین به طور کلی، و روابط این دو با یکدیگر در زندگی پیچیده ی عصر ماست. در این اثر، فروم هم پیشوایان دینی و هم روانکاوان را به مقابله با چالش تباهی و فساد روحی نظام «ماشین سالاری» دعوت می کند. او مذهب عصر جدید را در مواجهه با دو انتخاب تصویر می نماید: یکی اشاعه ی دگم ها و اصول جزمی خودکامانه ای که سد راه کامیابی نفس انسان می گردد، و دیگری اشاعه ی آرمان های حقیقت و عشق پیامبران و معلمین بزرگ شرق و غرب. در مقابل، روانکاوی را از توجه تعصب آمیز و تکیه ی بیش از حد بر فنون «همسازی کامیابانه» در زندگی عصر ماشینی بر حذر می دارد.
دیدگاه خود را ثبت کنید