تعریف تحقیق آزمایشی:
روش آزمايش روش دقيق مشاهده ي علمى است كه بطور كلى بيش ً از روش هاى ديگر تحقيق با علوم ساختمند ارتباط دارد.
آزمايش اساسا شامل: 1)عمل و 2)مشاهده ي نتايج آن عمل است.
در اين روش، محقق علوم اجتماعى گروهى آزمودنى را براى اجراى آزمايش انتخاب مى كند. سپس متغيرى را بر آنان وارد مى سازد و به مشاهده ي تأثير آن متغير بر گروه آزمايشى مى پردازد.تحقيق آزمايشى روشى نظام دار و منطقى براى پاسخ دادن به پرسش پژوهشى است.
«اگر اين كار تحت شرايط كنترل شده اى انجام گيرد چه خواهد شد؟» آزمايش كنندگان، محرك، رفتار يا شرايط محيطى را دستكارى مى كنند، پس چگونگى تأثير آن را در تغيير وضعيت و يا رفتار آزمودنى مورد مشاهده قرار مى دهند.
دستكارى آنها دقيق و منظم است. آنها بايد از عوامل ديگرى كه بر نتيجه ي كار اثر مى كند آگاه باشند و آنها را به گونه اى كنترل نمايند يا از ميان بردارند تا بتوانند بين عامل دستكارى شده و آثار مشاهده شده رابطه اى منطقى برقرار سازند.
دیدگاه خود را ثبت کنید