مربیان اغلب ناامید و متحیر هستند. آنها به عقب نگاه می کنند
حرفه خود و متوجه می شوند که برخی از با استعدادترین ورزشکاران آنها - ورزشکارانی که به نظر می رسید همه چیز دارند - هرگز به موفقیت نرسیدند. چرا؟ پاسخ این است که این ورزشکاران همه چیز نداشتند. آنها طرز فکر درستی نداشتند.
در تحقیقاتم دو طرز فکر را شناسایی کرده ام که افراد می توانند
استعدادها و توانایی های خود را دارند. کسانی که ذهنیت ثابتی دارند
بر این باورند که استعدادها و توانایی های آنها به سادگی ثابت شده است. آنها دارند
مقدار معینی و بس در این طرز فکر، ورزشکاران ممکن است آنقدر نگران باشند که بااستعداد به نظر برسند که هرگز پتانسیل خود را برآورده نکنند.
از طرف دیگر افرادی که ذهنیت رشد دارند به استعدادها فکر می کنند
و توانایی ها به عنوان چیزهایی که می توانند توسعه دهند - به عنوان پتانسیل هایی که می آیند
از طریق تلاش، تمرین و آموزش به نتیجه برسد. آنها باور ندارند که همه پتانسیل یکسانی دارند یا اینکه هرکسی می تواند مایکل فلپس باشد، اما می دانند که حتی مایکل فلپس بدون سال ها تمرین پرشور و اختصاصی، مایکل فلپس نخواهد بود. در ذهنیت رشد، استعداد چیزی است که شما بر روی آن می سازید و آن را توسعه می دهید، نه چیزی که به سادگی به دنیا نشان می دهید و سعی می کنید از آن به موفقیت برسید.
تقریباً همه ورزشکاران واقعاً بزرگ - مایکل جردن، جکی جوینر-
کرسی، تایگر وودز، میا هام، پیت سامپراس-- دارای یک
طرز فکر رشد هیچ یک از این ورزشکاران بر استعداد خود تکیه نکردند.
آنها دائماً خود را دراز می کردند، عملکرد خود را تجزیه و تحلیل می کردند،
و نقاط ضعف آنها را برطرف کرد. در المپیک اخیر، دارا تورس، شناگر مدال نقره (41 ساله) و مدال طلای ماراتن
کنستانتینا تومسکو-دیتا (38 ساله) از طریق آموزش و فداکاری از افسانه‌های مربوط به سن سرپیچی کرد.
تحقیقات بارها نشان داده است که یک طرز فکر رشد را تقویت می کند
نگرش سالم تر نسبت به تمرین و یادگیری، بازخورد گرسنگی، توانایی بیشتر برای مقابله با مشکلات و عملکرد بهتر در طول زمان. طرز فکرها چگونه کار می کنند و مربیان برای ارتقای ذهنیت رشد چه می کنند؟ قبل از پرداختن به این توسعه استعدادها از طریق
یک ذهنیت رشد: مسائل دانشگاه کارول اس. دوک استنفورد، اجازه دهید ابتدا به چند سوال دیگر که اغلب در مورد طرز فکر از من می پرسند پاسخ دهم.
دیدگاه خود را ثبت کنید