مشارکت دانش آموزان در ورزش در مدرسه بخشی از تجربه آموزشی آنها در سیستم های مدارس خصوصی و دولتی در آمریکای شمالی است. ورزش در مدارس را می توان بر اساس زمینه های آموزشی با توجه به فلسفه آموزشی و نتایج آموزشی توجیه کرد. بیشتر رهبران آموزشی معتقدند دانش آموزانی که در ورزش مدرسه شرکت می کنند از نظر رشد در حوزه های شناختی، عاطفی و روانی حرکتی سود می برند. مزایای رشد عبارتند از: ایجاد اهداف فردی و تیمی، ضربالاجلهای ملاقات، کار به صورت گروهی، یادگیری عملکرد تحت فشار، مقابله با ناملایمات، مدیریت موفقیت و شکست، توسعه اعتماد به نفس، توسعه استراتژیهای تصمیمگیری، یادگیری مهارتهای ارتباطی، ارزشگذاری برای آمادگی جسمانی، و مزایای مثبت متعدد دیگر. با این حال، دانشجویان ورزشکار به رهبری مناسب نیاز دارند. در غیاب رهبری آموزشی قوی از سوی مدیران، معلمان و مربیان، دانشآموزان ورزشکار ممکن است با تجربیاتی مواجه شوند که رشد آنها را محدود میکند. به عنوان مثال، آنها ممکن است افزایش استرس و اضطراب، تمسخر، و ایجاد نگرش منفی در مورد اهمیت تناسب اندام و ورزش در زندگی خود را تجربه کنند.
به ویژه در ارائه تخصص های لازم برای افزایش این امکان که ورزش و ورزش تجربه مثبتی در زندگی کودکان مدرسه ای باشد.
دیدگاه خود را ثبت کنید