تستی 1. إن الاستصحاب من الأحكام ..... أصل البراءة و قاعدة الاشتغال. أ. الظاهرية نظير - ب. الظاهرية بخلاف ] ٢. الأقوى أن الاستصحاب .
۵۰
ب. غير حجة مطلقاً ج. حجة في الموضوعات لا الأحكام د. حجة في الشك في الرافع لا المقتضى |
أ. حجة مطلقاً A الظاهر عند المصنف، أن مفاد رواية «كلّ شيء طاهر حتى تعلم أنه قذره .
أ. قاعدة الطهارة .
17
i
. قاعدة الطهارة و الاستصحاب ج. الاستصحاب ب.
٤. اللوازم العقلية و العادية المترتبة على المستصحب .
أ. لا تثبت بالاستصحاب مطلقاً ] ج تثبت بالاستصحاب مطلقاً A
تشریحی
٢٤٣
د. استمرار الطهارة واقعاً ]
ب. تثبت بالاستصحاب إذا كان حجةٌ من باب الفن النوعى | د. تثبت بالاستصحاب إذا كان حجة من باب الاخبار ]
إن المناط في قاعدة الاستصحاب و قاعدة الشك الساري مختلف بحيث لا يجمعهما مناط واحد؛ فإن مناط الاستصحاب هو اتحاد متعلّق الشك واليقين مع قطع النظر عن الزمان؛ لتعلق الشك ببقاء ما تيقن سابقاً، و لازمه كون القضية المتيقنة، متيقنة حين الشك أيضاً من غير جهة الزمان، و مناط الثانية اتحاد متعلقهما من جهة الزمان، و معناه كونه في الزمان اللاحق شاكاً فيما تيقنه سابقاً بوصف وجوده في السابق.
٣٠٤
1. أ. عبارت «التعلق الشك ... سابقاً» تعلیل برای چیست؟ توضیح دهید. ب. مناط قاعده شک ساری را همراه با مثال بیان کنید. أ. تعليل برای اتحاد متعلق شک و یقین در استصحاب است؛ چون در استصحاب شک در بقای همان متیقن سابق است. بنابراین باید قضیه متيقنه در حین شک نیز متیقن باشد البته با قطع نظر از زمان ب در شک ساری متعلق یقین و شک یکی است حتی از جهت ،زمان یعنی در زمان لاحق در همانی که در زمان سابق یقین داشت شک دارد مثلاً روز جمعه یقین به عدالت زید داشت و روز شنبه در همان عدالت روز جمعه شک دارد.
٢. أ. استصحاب حرمت تعلیقی در مثال «العنب يحرم إذا غلى را توضيح دهيد. ب. اشکال معارضة استصحاب تعلیقی با استصحاب اباحه و پاسخ آن را بنویسید.
۲۲۳
در این مثال حکم (یعنی حرمت به نحو تنجیزی نیست بلکه معلق به غلیان است یعنی عنب در فرض غلیان، حرام است. حال اگر عنب تبدیل به کشمش شد شک میکنیم این حکم تعلیقی در مورد آن وجود دارد یا نه استصحاب بقای حرمت در فرض غلیان را جاری می کنیم. ب تعارض استصحاب حرمت تعلیقی با استصحاب حلیت تنجیزی کشمش قبل از غلیان تعارض دارد.
پاسخ استصحاب اول حرمت تعلیقی سببی و دومی مسببی است و استصحاب سببی حاکم بر استصحاب مسببی
است.
إن الأمر الوجودي المجعول، إن لوحظ الزمان قيداً له أو لمتعلقه ـ بأن لوحظ وجوب الجلوس المقيد بكونه إلى الزوال شيئاً، و المقيد بكونه بعد الزوال شيئاً آخر متعلقاً للوجوب ـ فلا مجال لاستصحاب الوجوب؛ للقطع بارتفاع ما علم وجوده و الشك فى حدوث ما عداه، و لذا لا يجوز الاستصحاب في مثل
ارتقایی مرداد ماه ۹۶-۱-۰۸۰۳۱
«صم يوم الخميس» إذا شك في وجوب صوم يوم الجمعة، و إن لوحظ الزمان ظرفاً لوجوب الجلوس فلا مجال لاستصحاب العدم لأنه إذا انقلب العدم إلى الوجود المردد بين كونه في قطعة خاصة من الزمان و كونه أزيد فلا وجه لاعتبار العدم السابق.
١-٢١٠
فرق بین لحاظ قیدیت و لحاظ ظرفیت برای زمان و اثر آن در مورد جریان استصحاب را در مثال «صم يوم الخميس» توضيح دهيد.
فرق لحاظ قیدیت، مكثر موضوع است؛ یعنی انحلال در حکم به لحاظ واحدهای زمانی صورت میگیرد ولی لحاظ ظرفيت مكثر موضوع
目
Mobile View
|||
O
Tools
دیدگاه خود را ثبت کنید