فرمت فایل: PDF/ تعداد صفحات: ۲۳۷
این کتاب به شرح گستره ی جغرافیایی جاده ی ابریشم و تاکید آن بر دین های مختلفی نظیر اسلام و مانویت اختصاص دارد. "جاده ی ابریشم" نه یک جاده بلکه جادههای بسیاری بود. در واقع شبکه ای از جاده هایی بود که عموما رو به شرق و غرب می رفت، اما شاخههایی از آن نیز به درون ایران جنوبی و استپهای شمال اوراسیا و به جنوب هندوکش تا شبه قاره ی هند کشیده میشد. گویا "ریشتوفن" اولین کسی در تاریخ بود که راههای بری یا کاروان رو را به صورت مفهوم "جاده ی ابریشم" درآورد. جاده ی ابریشم تنها یک مسیر نبود که در طول آن دین ها به شرق رفته باشند بلکه این جاده هم چون آداب گذر شکل دهنده و دگرگون کنندهای بود که هیچ دینی در پایان این سفر دست نخورده باقی نمیماند. به عنوان مثال مانویت که در غرب[آسیا و روم] زیرزمینی شده بود، در قرن هشتم به شکل یک نیروی سیاسی قوی در ترکستان شرقی ظاهر میشود. سپس به تدریج با توده ی بی شکل دین عامیانه ی چینی میآمیزد. مسیحت نستوری که به عنوان بدعت و رفض از قلمرو بیزانس رانده شده به شرق می رود و صدهاهزار تن از اقوام استپ ارواسیایی را زیر نفوذ خود میگیرد و قرن ها بعد به شکل کابوس اولین داعیان کاتولیک چین ظاهر میشود. اسلام که به نیروی توفیق نظامی اعراب پیش برده شده بود، در قرن هشتم میلادی در جاده ی ابریشم ظاهر می شود و به صورت مستقیم و غیر مستقیم مثل ادیان گذشته از طریق تجارت به سمت شرق پیش می رود. در آغاز آیین "تنتره" حدود قرن پنجم یا ششم میلادی به شکل جنبشی در هند شرقی آغاز می شود و قرن هشتم میلادی رهروان هندی مثل "سیهه" و "وجره بودی" این آیین را به چین میبرند.
دیدگاه خود را ثبت کنید