نوشته محمدرضا شاه پهلوی است که در نوروز سال 1355 از آن برای اشاره به پیشرفت های جاری و برنامه های آینده ایران استفاده کرد و برنامه ها و آرمان های خود را برای ایران و مردم ایران در کتاب به سوی تمدن بزرگ تصویر کرد.
منظور از عنوان تمدن بزرگ این است که شاه علاوه بر توصیف پیشرفت های کشور در طول ۱۵ سال پس از انقلاب سفید، به بیان چشم انداز خود برای تبدیل ایران از یک کشور عقب مانده به یک کشور پیشرفته پرداخت که با اجرای برنامه عمرانی ششم درهای تمدن بزرگ برای ایرانیان گشوده خواهد شد.
آن چه مرا بدین کار وامیدارد توجه بدین واقعیت است که هر فرد ایرانی، برای ایفای رسالتی که در برابر کشور خود و فرزندان خود و در عین حال در برابر جامعه بشری به عهده دارد، می باید آشنایی همه جانبه ای با اصول و ضوابطی که جامعه امروز و فردای ایران و جهان بر پایه آنها پی ریزی شده است، داشته باشد. وقتی یک اجتماع مرکب از مردمی کاملا آگاه به حقوق و در عین حال به وظایف و مسئولیتهای خویش باشد، انجام هر کار بزرگی در چنین اجتماع، طبعا مستلزم شرکت آزادانه و آگاهانه همه این مردم خواهد بود…
در خلال دادگاه امیر عباس هویدا یکی از خبرنگاران از فرصتی کوتاه استفاده کرده و از وی می پرسد که آیا نویسنده واقعی کتاب «به سوی تمدن بزرگ» را می شناسد؟ هویدا در پاسخ می گوید: از قول من ننویسید، ولی به کمک شجاع الدین شفا نوشته شده بود.
| نویسنده | محمدرضا پهلوی |
| انتشارات | البرز |
| سال چاپ | 1389 |
| نوبت چاپ | اول |
| زبان | فارسی |
| تعداد صفحه | 306 |
دیدگاه خود را ثبت کنید